باسمه تعالی
ما در لحظه‌ی تاریخ زندگی می‌کنیم. هر اتفاقی هم که در این سال‌ها و روزها رقم بخورد ، تنها و تنها لحظه‌ای در دامن وسیع تاریخ است. اینکه تصور کنیم در قله تاریخیم ، اگر که فکر کنیم با هر تکانه‌ای و هر حادثه‌ای دنیا به آخر رسیده است ، تصور غلط و ناقصی است زیرا که هرچه هم آن رویداد بزرگ و سنگین باشد ، شاید در دل تاریخ بی‌پایان جهان ، کوچک جلوه کند.
ما انقلاب کردیم. انقلابی مهم و موثر ، حکومتی بنا کردیم بر پایه دین و یکتاپرستی ، حکومت و انقلابی با سودایی جهانی ، با راه‌های نرفته بسیار و موانع و دشمنی‌های بسیارتر و تاکنون و تا همین چهل و چند ساله‌ی پرفراز و نشیب ، باز هم یک لحظه است از تاریخ.
باید نسبت به این موضوع واقع نگر بود. بله ؛ شاید اگر منصفانه به راه طی شده نگاه کنیم ، با وجود همه‌ی ضعف‌ها و شکست‌هایمان ، بتوان از موفقیتی بزرگ و قابل احترام صحبت کرد ، از اینکه ایران از کشوری جهان سومی و دست‌نشانده و وابسته به کشوری با استقلال کامل و موثر و قدرتمند تبدیل شده است ، از اینکه ایران در بسیاری از زمینه ها خودکفا و پیشتاز است ، سخن گفت و صحبت از موفقیت ، بیراهه نباشد و از طرفی بسیار دلگرم‌مان کند. ولی باز این‌ها یک لحظه در قاب تاریخ هستند.
پیشرفت زیرساخت‌ها ، رشد و پیشروی‌های گوناگون ، تقابل مستقیم با ابرقدرت‌ها ، ایجاد اتحادهای استراتژیک ، ایجاد محور قدرتمند مقاومت ، ایفای نقش در منطقه و جهان و قدرت برتر نظامی و ... ، همه اگر ادامه پیدا نکنند ، اگر منجر به پیشرفت های بیشتر نشوند ، اگر افول کنند ، می‌توانند تنها جرقه‌ای پرنور در تاریخ باشد که به خاموشی رسیده‌است. به گونه ای که تاریخ ، ما را در حافظه‌اش ثبت کند ولی صفحه‌ی ما را راحت ورق بزنند و تنها نیم نگاهی نصیب‌مان شود زیرا ما ، هر چقدر هم که درخشان و بزرگ ، تنها یک لحظه بودیم ، یک لحظه کوتاه و گذرا !
اما با این وجود ، هر چقدر هم که ما را نادیده بگیرند ، هر چقدر هم که ما را بکوبند و خون‌های عزیزمان را بریزند ، هر چقدر که بر علیه‌مان دسیسه بچینند ولی ما با بنیانی قوی ، با راهی مشخص ، با ایمانی نیروبخش ، قصد بلندترین افق‌ها را داریم ، قصد آقایی جهان را داریم ؛ نه با عنوان یک ایرانی جهانگشا و ابرقهرمان ، خیر ؛ بلکه با نام یک انقلابی ، یک مسلمان انقلابی ، حالا می‌خواهد ملیت‌ش ایرانی باشد یا یمنی ، لبنانی یا عراقی ، آفریقای جنوبی یا آلمانی یا هر نقطه‌ای از جهان خاکی. ما زیر یک پرچم می‌جنگیم و یک هدف را دنبال می‌کنیم.
در هر صورت ، ما در لحظه‌ی تاریخ هستیم و می‌بایست با نگاهی اینچنینی به اتفاقات و جریان‌ها بنگریم و نگاهی وسیع‌تر و بازتر نسبت به وقایع داشته باشیم و از این طریق بتوانیم در جهان پیرامون‌مان نقش ایفا کنیم.
در بستری بزرگ ، در پهنه گسترده تاریخ شاید خودمان قدمتی به کوتاهی یک لحظه داشته باشیم ولی می توانیم تاثیر بلند و بی‌پایانی بگذاریم ، آنقدری متعالی که تاریخ ما را بر پیشانی‌اش بنویسد و ما را به خوبی به یاد آورد.
