این پست رو در ادامه پست قله پرسون و دشت هویج نوشتم.
ساعت ۵:۳۰ بعد از کلی نخوابیدن پاشدیم و صبحونه خوردیم.
ساعت ۶ با یه کوله حمله راهی قله ساکا شدیم. ما هم خیلی زود راه افتاده بودیم و هم قسمتی از راه روستای افجه تا دشت هویج رو از بقیه دوستان که روز جمعه برای صعود میومدن جلو بودیم. ساکا حدود ۲۰۰ متر از قله پرسون ارتفاع بیشتری داشت و بخاطر برفی که توی مسیر بود یک مقدار از صعود به قله پرسون سخت تر بود. بعد از صعود تو مسیر برگشت فکر می کنم بیشتر از صد نفر رو دیدیم که تو قالب گروه برای صعود اومده بودند.
نیلوفر و هومن که از روز قبل بدنشون خالی کرده بود پایین تو چادر ها مونده بودن.
ساعت دوازده و نیم که برگشتیم پایین دیدیم کلی زحمت کشیدن و چایی آماده کردن. آخ که اون چایی چقدر بهمون مزه داد.
راستی دشت هویج یه چشمه داشت که مشکل آب آشامیدنی رو حل می کرد.
همیشه تو دشت با مشکل خرگوش گرفتن (دستشویی کردن) مواجه هستیم، چون هیچ جایی نیست که بشه پشتش دستشویی کرد تا کسی نبینه :)) البته تو دشت هویج یه آغل و یه بنای دستشویی غیر قابل استفاده بود که کار مانع رو خیلی خوب انجام میداد و ما پشتش قایم می شدیم و دستشویی می کردیم.
توی دشت هویج کلی هم درخت قطع شده دیدیم که بعد پرس و جو متوجه شدیم سازمان منابع طبیعی برای اینکه جلو سوء استفاده از اراضی ملی رو بگیره این درختهارو قطع کرده! چون محلی ها میان تو زمینهای قابل کشت درخت می کارن و با استناد به یه قانون قدیمی سعی می کنن سند بگیرن، بعد گرفتن سند تغییر کاربری میدن و یه ویلایی لاکچری جاش می سازن. اینجوریه که قطع کردن درخت میشه یه کار خوب!!!
