چند سال پیش بود که یکی از دوستان بهم گفت یه کتاب بهم معرفی کن که باهاش فلسفه رو شروع کنم. بهش گفتم داوش بلد نیستم، گفت نه قبولت دارم و اینا. و نمی‌دونم کتاب سطح بالا می‌خواست یا من خریت کردم، بهش گفتم برو کاپلستون بخون جلد یکش یونانه. و الان مثل چی پشیمونم از پیشنهادم :) سوال سختیه واقعا، و خودم همین الان هم دقیقا نمی‌دونم چی جواب بدم. حالا یه نفر بگه می‌خوام با یه سنت یا شاخه خاص از فلسفه آشنا بشم باز جواب دادن آسون‌تره. تاریخ فلسفه خوانی خیعلی کار جاولبی نیست، تقریبا از هر اهل فلسفه‌ای بپرسید اینو بهتون می‌گه. تاریخ فلسفه خوندن یعنی خوندن یه داستان خلاصه شده از زندگی و دغدغه‌ها و فعالیت فکری یه نفر، بدون انس گرفتن و درگیری واقعی با مسائل و راه حل‌هاش. من خودم همین جلد یک کاپلستون رو می‌خوندم (بچه بودم اون زمان :") ) واقعا چیزی دستگیرم نشد، مخصوصا بخش پیشاسقراطیانش یه عالمه اسم و نظریه متافیزیکیِ سم فقط به گوشم خورد که الان هیچ کدوم یادم نیست :") و کلا بهتره آدم سمت تاریخ فلسفه نره خیعلی و آثار خود فیلسوفا رو بخونه. البته بعضا شاید بد نباشه برای آشنایی اولیه با یه فیلسوف خاص بریم سراغ کتاب‌های تاریخ فلسفه، با این حال به نظرم برای همین یک کار هم شاید دانشنامه فلسفه استنفورد بهتر باشه. (اگه نمی‌دونید چیه، سرچ کنید :") )
اما برای کسی که می‌خواد شروع کنه شاید یه کتاب ساده و گوگولی با رویکرد تاریخی به فلسفه بد نباشه، پیشنهادایی که شنیدم یکی سرگذشت فلسفه‌ی برایان مگی هستش و یکی دنیای سوفی، که به گمانم واقعا خوبن. کتاب مگی کتاب خوب و ساده‌ایه و تاریخ کل فلسفه غرب رو پوشش می‌ده و این که تصویر داره خودش جالبش می‌کنه، من خودم اولین کتاب فلسفی‌ای که خوندم همین بود. دنیای سوفی هم در اصل یه رمان‌ه، داستانی درباره تاریخ فلسفه که واقعا داستان قشنگی هم هست و نویسنده روایت بی‌نظیری از سیر اندیشه بشری ارائه داده که داستانی بودنش خیعلی جذابش کرده. خلاصه این که می‌شه برای شروع یکی از این دو رو انتخاب کرد، اما بعدش به نظرم یه مواجهه مسئله‌محور و رجوع به آثار فیلسوفا شاید بد نباشه. برای این منظور کتاب مسائل فلسفه راسل خیلی خوبه، که در متن بعدی معرفی‌ش خواهم کرد :)
