در مرکز منهتن، کارمندان بانک جیپی مورگان چیس وارد ساختمان عظیم جدید این بانک شدهاند؛ ساختمانی با بیش از ۲.۵ میلیون فوت مربع فضای اداری و ارتفاع تقریباً ۱۴۰۰ فوت، تقریباً همقد با ساختمان امپایر استیت. این ساختمان، نمادی از قدرت اقتصادی و ثبات بانکهاست.
نیویورک طی بیش از دو قرن، مرکز تجارت، بانکداری و مدیریت سرمایه بوده و هنوز هم نقش کلیدی در اقتصاد آمریکا دارد. شهر میزبان بیشترین تعداد دفاتر مرکزی شرکتها و یکی از مراکز اصلی مالی، خدمات حرفهای، رسانه، فناوری و تحقیقات پزشکی است. ارزش اقتصاد کلانشهری آن بیش از ۲.۳ تریلیون دلار است؛ یعنی بزرگتر از اقتصاد کانادا و حدود ۹٪ از کل اقتصاد آمریکا.
نیویورک همچنین مرکز قدرت سیاسی است. حامیان مالی شهر بیشتر از هر شهر دیگری در آمریکا به کمپینهای فدرال کمک میکنند و نیویورکیها نقش مهمی در سیاست ملی دارند. از ترامپ گرفته تا مقامات دموکرات مانند چاک شومر و هاکیم جفریز، نیویورکیها در سطح بالا حضور دارند.
این شهر نماد تعددگرایی و فرصت نیز هست و میزبان بیشترین تعداد مهاجران و فارغالتحصیلان دانشگاهی در کشور است، کسانی که آن را جایی میدانند که زندگی واقعی آغاز میشود.
با این حال، نیویورک تحت فشار اقتصادی است. مدل مالیاتی شهر متکی به ۱٪ پردرآمدترین ساکنان است که بیش از ۴۰٪ مالیات بر درآمد شهر را تأمین میکنند.
هزینههای زندگی بالا است: اجاره متوسط بیش از دو برابر میانگین ۵۰ شهر بزرگ آمریکا و هزینه مهدکودکها به ۲۶ هزار دلار در سال رسیده است. این وضعیت، دولت نیویورک را در تأمین برنامههای رفاهی و آموزشی تحت فشار قرار میدهد.
در این شرایط، دو سیاستمدار با برنامههای رادیکال و متفاوت وارد صحنه شدهاند:
زوهران ممدانی، ۳۴ ساله و چپگرا، وعده داده است مهدکودک رایگان، اتوبوس رایگان، حداقل دستمزد ۳۰ دلار در ساعت تا ۲۰۳۰ و یخزدن اجاره برای ۲ میلیون ساکن ارائه کند. هدف او بهبود قابلیت پرداخت هزینههاست، اما روشهایش مشکلاتی ایجاد میکند: اتوبوسهای رایگان ممکن است کیفیت بدی داشته باشند، افزایش حداقل دستمزد کارفرمایان را میترساند و یخزدن اجاره برای برخی، اجاره دیگران را افزایش میدهد.
دونالد ترامپ، رئیسجمهور ۷۹ ساله، تهدید کرده است که کمکهای فدرالی را متوقف کند و با اعزام نیروهای فدرال بیشتر به شهر، کنترل نیویورک را «سر و سامان دهد». او پیشتر از تعطیلی دولت برای مسدود کردن بودجه زیرساختها استفاده کرده است. اقدامات او ممکن است باعث ناآرامی و تشدید بحرانها شود.
با وجود اینکه پیروزی ممدانی تقریباً قطعی است، او نشانههایی از میانهروی نشان داده و شهر باید امیدوار باشد که ترامپ هم با برانگیختن ناآرامیها تلاش نکند وضعیت را تشدید کند.
نیویورک و آمریکا میتوانستند شرایط بهتری داشته باشند اگر شهر محل آزمایش یک سیاستمدار میانهرو و عملگرا میشد؛ کسی که توسعه مسکن را آزاد کند، قوانین سنگین را کاهش دهد و فرصتهای واقعی ایجاد کند — از سرمایهگذاری در حملونقل گرفته تا اصلاح مدارس.
ترس این است که نیویورک به عرصهای برای نبرد دو مرد با ایدههای ناکارآمد تبدیل شود، و این شهر و اقتصاد کل کشور را تحت فشار بیشتری قرار دهد.
