اکتبر 2007 - تحقیقات گزارش شده در مجله اتیسم و اختلالات رشد نشان داد که خصیصه‌ها و گاهی علائم شدید اتیستیک مانند حرکات تکراری، مشکلات در تعامل با دیگران و اختلال در ارتباط با افزایش سن بهبود می‌یابند.
محققان توضیح می‌دهند که اتیسم اختلالی شایع در ایالات متحده است که از هر 150 کودک یک نفر و تعداد ناشناخته‌ای از بزرگسالان به آن مبتلا هستند. گزارش حاضر بخشی از یک مطالعه طولی-ابتکاری است که روی بیش از 400 نوجوان و بزرگسال مبتلا به اتیسم و خانواده‌های آنها انجام شده است.
شرکت کنندگان از آژانس‌های خدماتی، مدارس و کلینیک‌ها، نیمی از ویسکانسین و نیمی از ماساچوست استخدام شدند. مصاحبه‌های عمقی هر 18 ماه یکبار با والدین انجام می‌شود تا تغییرات در علائم و رفتار فرزندانشان ارزیابی شود. گزارش فعلی تغییرات 241 نوجوان و بزرگسال را که در ابتدا بین 10 تا 52 سال سن داشتند در یک دوره پنج ساله مورد تجزیه و تحلیل قرار داد و نشان داد که نسبت قابل توجهی بهبود در علائم و رفتارهای ناسازگار اتفاق افتاده است.
محققان تغییرات در ویژگی‌های معمول اتیسم را با استفاده از مقوله‌های وسیعی مانند اختلال در ارتباطات کلامی و غیرکلامی، اختلال در تعامل اجتماعی و رفتارهای تکرارشونده با تمرکز بر 32 علامت خاص از جمله گفتگوی متقابل و علاقه به افراد، اجبارها و تشریفات ارزیابی کردند. رفتارهای ناسازگار غیراختصاصی مانند پرخاشگری و خودآزاری نیز اندازه گیری شد. در تمامی دسته‌ها، نسبت بیشتری از شرکت‌کنندگان بهبود یافتند تا اینکه بدتر شده باشند، برخلاف بهبود کمتر در میان 69 درصدی که دارای ناتوانی‌های ذهنی بودند.
چشم انداز درک بیشتر اتیسم در مطالعه‌ی جداگانه‌ای از روانشناسان دانشگاه میامی، پیتر موندی و لیزا نیول ارائه شده است که در Current Directions in Psychological Science منتشر شده است که تحقیقات اخیر را در مورد مهارتی رشدی به نام "توجه مشترک" که کمتر درک شده است ارزیابی می‌کند. محققان توضیح می‌دهند که توانایی به اشتراک گذاشتن اطلاعات و درک افکار و مقاصد دیگران، انسان را از سایر نخستی‌ها متمایز می‌کند و یک عنصر کلیدی در توسعه زبان و عملکرد اجتماعی است. اتیسم با "اختلالات مزمن و مشخص در شروع توجه مشترک" یا عدم توانایی در به اشتراک گذاشتن خود به خود تجربیات با دیگران مشخص می‌شود.
نوزادان با استفاده از توجه مشترک، دنبال کردن نگاه دیگران و با استفاده از تماس چشمی و حرکاتی برای جلب توجه اطرافیان خود ارتباط برقرار می‌کنند و یاد می‌گیرند. این یک مهارت حیاتی است؛ نه فقط در دوران نوزادی. محققان اظهار می‌دارند افرادی که قادر به دنبال کردن تعامل و واکنش به توجه مشترک نیستند، ممکن است ظرفیت ارتباطی‌شان برای همیشه مختل شود.
مفهوم توجه مشترک مستلزم ادغام چندین شبکه در مغز است. «مدل سیستم‌های توجه» مطرح می‌کند که شناخت اجتماعی ناشی از دو شکل اساسی توجه است که توسط شبکه‌های مختلف نورون‌ها تنظیم می‌شود. یکی شامل توجه به دنیای بیرون و اعمال دیگران است، دیگری شامل توجه به خود است.
محققان مطرح می‌کنند که توجه مشترک به این بستگی دارد که این دو ناحیه از مغز در طول رشد به هم متصل شوند، به طوری که فرد بتواند مسیر هم‌زمان را از جهت توجه خود و دیگران حفظ کند. آنها اشاره می‌کنند که «ارتباط بین مناطقی از مغز، به ویژه آن‌هایی که در شروع توجه مشترک نقش دارند، یکی از اختلالات شناختی اصلی اتیسم است».
