سالهای بچگی رو که میگذرونیم بارها و بارها در مقابل حرف‌ها یا کارهای نامناسبی که انجام می‌دادیم دو رویکرد متفاوت در مقابلمان قابل مشاهده بود؛ یکی پذیرش هر آنچه که ما می‌گفتیم به عنوان شیرین‌زبانی و بامزگی که با الهی قربونت بشم‌های متعدد همراه می‌شد و به ما اجازه می‌داد این کار را در زمان و مکان دیگری هم انجام دهیم. دومین رویکرد، تذکر، شماتت یا گاهی تنبیه‌های کلامی و حتی در مواردی فیزیکی به‌علت انجام کاری نامناسب در میان جمع. همین رویکردهای متفاوت هنوز هم که بزرگتر شده‌ایم و به کسب‌وکار مشغولیم، اجازه نداده بفهمیم کدام کارمان درست است و کدام کارمان نامناسب.
مدت‌هاست که با موضوعی درگیر هستم که شاید برای بعضی‌ها یا حتی خیلی از افراد مساله مهمی باشه. موضوع مهم برای من نحوه درخواست کردن افراد از هم و در مقابل شیوه پاسخگویی فرد مقابل است.
موضوع شاید ساده‌تر از چیزی باشد که فکرش را می‌کنید ولی وقتی با هماهنگی رییس واحد دیگری از یکی از همکاران آن واحد گزارشی می‌خواهی که درخواست آن را، هم به صورت شفاهی درحضور رییس واحد و کارمند و هم به صورت ایمیلی (طبیعتا با سی‌سی قرار دادن رییس،از همکار واحد مقابل) ارایه کرده‌ای، نتیجه چیزی است لوله شده و کج و کوله، با کمی اخم و پشت چشم نازک کردن،کمی به فکر فرو می‌روی. تازه وقتی به اصطلاح گزارش را باز می‌کنی، یک جدول بی‌سر و ته، بدون هیچ گونه sort شدنی است که فقط به تو ارایه شده که ارایه شده باشد و کارمند وظیه محول شده را انجام داده باشد.
سناریوی دومی که به تازگی دیدم این است که مسئول دفتر یک واحد از رییس یک واحد دیگر در تلگرام به این شکل درخواستش را مطرح می‌کند: «سلام،روز به خیر، فایل‌های خبر رو می‌فرستید؟!»
این جا همان جایی است که به فکر فرو می‌روی که چرا ادبیات صحبت کردن،زبان بدن یا هر چیز دیگری که فکرش را بکنید در تعامل‌های کاری ما فراموش شده؟ آیا اصلا فراموش شده؟ یعنی زمانی بوده و اینروزها است که فراموشی سراغمان آمده؟
آداب درخواست کردن چیز زیاد سختی نیست که بخواهیم به کسی یاد بدهیم یا گوشزد کنیم. کافی است یک لحظه خودمان را جای طرف مقابل بگذاریم و ببینیم اگر همین درخواست ما را، فرد مقابل از ما با همین شیوه‌ای که که ما از او انجام دادیم، او از ما درخواست می‌کرد، خوشمان می‌آمد یا نه؟ اینکه فقط یک چیزی را بدون هر سرفصلی و توضیحی و از روند غیرطبیعیش فقط جلوی درخواست کننده پرت کنیم دلیل نمی‌شود که بگوییم ما وظیفه‌مان را درست انجام داده‌ایم. وظیفه همه ما در جامعه و کسب‌وکار با حفظ شان و منزلت خودمان و طرف مقابل، ساخت پایه‌هایی از اعتماد است که شاکله‌ی آن با ارتباطات درست صورت می‌گیرد.
