از یکى از علماى شیعه در هند به نام سیّد فرزند على نقل مى کند که روزى یک فرد بت پرست که جایگاه و شخصیتى در میان مردم داشت، به من
گفت: «مرا به قتل متهم کرده اند، تلاش هاى فراوان من نیز در روند پرونده مؤثر نشد و قرار است حکم اعدام روز دوشنبه اجرا شود.
اکنون از همه جا ناامید گشته، نزد شما آمده ام. آیا شما مى توانید به من کمک کنید؟»
سید مى گوید: «با خودم فکر کردم که هر چند او بت پرست است، امّا همه خلایق از نعمت وجود امام زمان برخوردارند. این شخص نیز به برکت وجود امام زمان علیه السلام موجود و از رعایاى آن
حضرت محسوب است; از این رو به وى
گفتم: صبح روز جمعه لباس تمیزى بر تن کن و به قبرستان مسلمانان برو و صدا بزن:
«یا ابا صالح المهدى»!
چرا که به اعتقاد ما چنان چه مردم در مشکلات به ایشان متوسل شوند، نتیجه مى گیرند. تو نیز به آن حضرت متوسل شو، شاید نتیجه بگیرى.
سیّد از قول شخص یاد شده مى گوید: من این کار را انجام دادم.
شخصى نزد من آمد و فرمود: مشکل تو چیست؟ مشکلم را گفتم و عرض کردم:
«سیّد فرزند على» مرا راهنمایى کرد که به شما توسل جویم.
آن جناب پس از شنیدن مشکل من فرمود:
«مشکل تو حل شد. نگران نباش!»
عرض کردم: اگر با وجود غیر مسلمان بودن و عدم معرفت من نسبت به شما مشکل مرا حل کردید، پس چرا گرفتارى هاى مسلمانان معتقد به خود را حل نمى کنید؟
ایشان فرمودند:« اگر مسلمانان، با این حال که تو دارى و حاجت خود را خواستى حاجت خویش را از ما بخواهند، مشکل آنان را نیز حل خواهیم کرد.»»
پس از این جریان شخص یاد شده روز دوشنبه در دادگاه حاضر شد و قاضى حکم تبرئه وى را صادر کرد.
او گفته است: من اصلا علت تغییر حکم را نفهمیدم و در حالى که پول فراوان و وکلاى بسیار در حل مشکل من کارساز نشد،
توسل به امام شما مشکل مرا حل کرد و قاضى به یک باره از حکمش برگشت و مرا تبرئه کرد!
کتاب جواهر الکلام فی معرفه الامامه و الامام ج۱ ص ۴۳۶
