داستان زندگی من وتنهایی هام.

زندگی چقدر الکیه...

من هر وقت خیلی دلم گرفته میام و مینویسن حالا یا توی یادداشت گوشیم یا روی برگه سفید کاغذ و یا توی ویرگول.... اصلا بزار براتون بگم که من اگه یه اتهامی بهم بزنن و بعد بخان که از خودم دفاع کنم باید بنویسم وگرنه نمیتونم خوب صحبت کنم..... این داستان یکی از داستانهای بشدت واقعیه.. از قضاوت مردم هراسی ندارم من ختی اسمم رو هم واقعی میزارم یعنی اسم خودمه امیر هستم... من توی دوران نوجوانی ام و جوانی ام و اصلا پایین تر کودکی ام همیشه تنها بودم میدونی تنهایی که میگم معنیش این نیست که کسی رو ندارم من به پشتیبان میگم خانواده کسی که واقعا درک کنه و با عشق بهت کمک کنه درضمن برای هر کسی هم حرف و دردودل نمیکنم چون میگم کسی کاری تا حالا برام نکرده که عوضم کنه پس چرا باید براش قصه بگم...

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

تا اینجا نمیدونم چقدر خودمو معرفی کردم بزار یه بار بخونم..... هیچی.... معرفی نکردم هنوز...

من امیر هستم الان سال 1404است و حدود 6روز دیگه تولدمه اسمم امیر فامیلم مهم نیست به شدت عاشق خلق کردنم دلم میخاد همه چی رو خودم درست کنم و واقعا هم میتونم و تو یثبدترین شرایط انجامش دادم از بچگی ام فراری هستم خیلی اذیتمکرد پدرم.. اون آدمی بود که محبت پدر را ندیده بود و تمام عمرش تو گاراژ ها کار میکرد و رفتارش با من رفتار اوستا و شاگرد گاراژی بود از بچه گی... به طوری که من فکر نکنم به عنوان فرزند منو دوست بداره... آقا منو برد پیش خودش اینو بگم که ما یه تعمیرکاه بزرگ داریم و مپ اونجا در سن 19سالگی شدم یه استاد کار حرفه ای مکانیک خودروهای سایپا (پراید)

رو دستم نبود کسی از فنی حرف اول رو میزدم تمام عیب های پراید توی مشتم بود اوا خوب من تو گاراژ خودمون اوستا شده بودم و فقط یه مدل خودرو برا همین بدبختی هام از زمان وجود پژو شروع شد خوب پدرم نمیزاشت برم کار دیگه یاد بگیرم چون اوج درآمد زایی از پراید بود من کار میکردم و بهم میگفت من برات نگه میدارم خوب پول میخاستم دزدی های کوچولو و.... شروع شد اونقدر گذشت...

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

این داستان ادامه دارد