هر سال این فیلم و قصه در جشنوارۀ فیلم فجر تکرار می‌شود و من نمی‌دانم چطور باید این درد را فریاد بزنیم. ای کاش انقدر که در تجملات و رژۀ ثروت از غربی‌ها تقلید می‌کردیم، در علم و دانش هم از آنها تقلید می‌کردیم!
نمی‌گویم مردم جاهل و...هستند که برخی ناراحت شوند! اما به راستی، فایدۀ اینکه عدۀ زیادی از جوانان(که بعضاً حتی توان خرید یک موبایل هوشمند ساده را هم ندارند) این لباس‌ها و فخرفروشی‌ها را تماشا می‌کنند، چیست؟ جز این است که حرص می‌خورند و روی اعصابشان هست؟
نمی‌خواهم مانند آن روحانی بزرگوار برنامۀ تلویزیون بگویم مردم نان و گوشت ندارند! خیر! ولی خداوکیلی، مردم در تنگناهای سخت اقتصادی هستند: آیا این رژه‌های ثروت، تجمل و شهوت، روی اعصابشان نیست؟
آهای آقا و خانم مثلاً هنرمند! لباس غربی‌ها را می‌پوشید، چه سودی به جیب یا قلب هم‌وطن شما می‌رود؟
شما که در زمان انتخابات دلسوز مردم می‌شوید! چطور اینجاها برای وضع اقتصادی مردم دلسوزی نمی‌کنید؟
آزادی هست، باید به خودمان اجازه بدهیم هرطور می‌خواهیم، دل مستضعفین را با این حرکات و کارها بشکنیم؟
اصلا اخلاق و اسلام و صحبت‌های روحانیون به کنار: این انصاف است که می‌کنید؟
هر سال جشنوارۀ فیلم فجر همین قصه هست: بازیگران در جشنواره فیلم فجر 97 طوری عمل می‌کنند که انگار فش‌شوی لباس و آرایش و خنده‌های شهوت‌آلود است! ژست‌های عجیب و غریب که معلوم نیست ریشه در چه چیزهایی دارد؟
به کجا داریم می‌رویم نمی‌دانم؛ عاقبت این رفتارها و تأثیرش در جامعه چه خواهد بود هم من علمش را ندارم؛ اما خوب می‌دانم که نباید بی‌تفاوت باشم نسبت به کشوری که این همه شهید را تقدیم انقلابی کرد که امروز به دست ما رسیده است.
