ترس در اصل یه واکنش طبیعی و غریزی بدن به احساس خطر یا تهدیده، یه احساس برای بقا و زنده ماندن. تو این تعریف هیچ جایی واسه لذت و هیجان وجود نداره. پس چرا بعضیا این قد ترس رو دوس دارن؟ اصلا چرا بعضیا از دیدن فیلم ترسناک لذت می برن؟ اگه ترسیدن واقعا لذت داره، پس چرا بعضیا اصلا از ترسیدن لذت نمی برن؟
دلیل اصلی همه این تفاوتا برمی گرده به فعل و انفعالات شیمیایی مغز. یعنی همه مغزها تو موقعیت های مهیج و ترسناک، یکسان عمل نمی کنن. اونایی که تو موقعیت های مهیج، ترسناک و پرخطر لذت می برن، ترشح دوپامین کمتری دارن. دوپامین در اصل همون ترمز مغز به حساب میاد که در صورت ترشح ، باعث میشه افراد محتاط تر عمل کنن.
علاوه بر این اونایی که بعد از دیدن یه فیلم ترسناک یا قرار گرفتن تو موقعیت های خطرناک اعتماد بنفسشون بالا میره و سرشار از شور و شوق میشن، از لحاظ شخصیتی هم افرادی حادثه جو و ریسک پذیرن. یعنی جدا از پردازش های مغز، یه سری از افراد ذاتا محتاط تر ن. ولی قبول کنیم که حتی همه اونایی هم که عاشق ترس هستن، از قرار گرفتن تو موقعیت واقعی خطر یا ترس خیلی لذت نمی برن. مثلا هیچکی از این که تو یه شب تاریک و خلوت مورد تعقیب قرار بگیره ،حس خوبی نداره و لذت نمی بره!!! ولی همونا از دیدن یه فیلم ترسناک تو یه شب طوفانی و پر التهاب احساس لذت و سرگرمی می کنن!!! خب الان چی شد بالاخره آدما ترس رو دوست دارن یا ندارن؟
موضوع از این قراره که ترس واقعی با یه شوک روانی خاص همراهه که بعد از پردازش مغز؛ تغییرات فیزیولوژیکی در بدن ایجاد می کنه مثل ضربان شدید قلب، نفس های سریع، عرق سرد، دلشوره و اضطراب و ... . در این شرایط مغز متفکر و مغز عاطفی با هم توافق دارن که در موقعیت خطرناکی قرار دارین و باید یه واکنشی مثل مبارزه، توقف، فرار و... از خودتون نشان بدین.
ولی وقتی ما تو یه محیط امن مثل اتاق فرار، در موقعیت ترسناکی قرار می گیریم همه چیز فرق می کنه، مغز می دونه موضوع از چه خبره و ترس های ایجاد شده باعث سرخوشی لذت میشه. یعنی مغز متفکر در این موقعیت بازخوردی که به مغز عاطفی میده باعث میشه تا به سرعت حالت برانگیختگی به حس ترس همراه با هیجان یا لذت تبدیل بشه. پس برای افرادی که ذاتا خطر پذیرن، ترسی که در موقعیت امن تجربه می کنن همراه با لذت و سرگرمیه.چون در هنگام تجربه این نوع ترس ترشح آدرنالین، دوپامین و اندورفین منجر به حس لذت و سرخوشی میشه.
برای تجربه چنین ترسایی میتونین به اتاق فرار ترسناک تو مجموعه اتاق فرار انیگما اعتماد کنین. چون در این مجموعه ها ترس با تحریک یکی از حواس مثل حس شنوایی، بویایی و بینایی القا میشه و افراد با شنیدن صداها یا بوهای وحشت آور و ... ترسی لذت بخش رو تجربه می کنن.
با توجه به این که امکان داره از موضوعاتی مختلفی لذت ببرن؛ مجموعه انیگما اتاق های مختلفی داره که هر کدوم بر اساس یه نوع ترس خاص طراحی شده. مثلا اتاق جنگ انیگما پر از ماجراجویی و لحظات دلهره آوره، در صورتی که در اتاق روانی ترس از یه قاتل روانی رو تجربه می کنین.
ترس های ناشناخته و مرموز ترس هایی هستن که ماهیتا از نظر ما عجیب و دست نیافتنی به نظر میان و به همین خاطر کنجکاوی در موردشون خیلی بیشتره. ترس هایی که در اتاق های فرار تسخیر یا کلبه وحشت تجربه می کنین از این دست هستن.
به طور کلی احساس ترس باعث حواس پرتی از موضوعات دیگه هم میشه که در نوع خودش یه تجربه مثبت به حساب بیاد، خصوصا که وقتی این حس رو تو جمع دوستان یا خانواده تجربه می کنین، این احساسات به صورت مسری بین افراد منتشر میشه و اگه جایی باشین که درک درستی از حس کنترل کردن هم داشته باشین، این حس ترس خیلی زود به تعامل اجتماعی و انتشار احساسات مثبت و احساس صمیمیت تبدیل میشه.
از اونجا که در اتاق های فرار مجموعه انیگما از ایمنی خود اطمینان کامل دارین، حس ترس خیلی زود جاشو به لذت و سرگرمی میده. تو این اتاقا مغز درک می کنه که این قضایا واقعی نیستن و با تکیه به تواناییهاش، تهدید ها رو به یه فرصت برای احساس امنیت و لذت تبدیل می کنه.
در نهایت احساس تسکین بعد از ترس هم خودش یه لذت فوق العاده آرامش بخشی داره که قابل وصف نیست. حس رضایت از این که بالاخره از عهده ش براومدم، حس غرور به همراه افتخاری که در پایان نصیب آدم موفق میشه.
منبع: مجموعه اتاق فرار انیگما
