پايان تمام رخداد هاى شيرين كه در زندگي از آنها بهره نبرديم هرروز قابل لمس و مشاهده است و زندگي در مسيري كه پايان آن از پيش مشخصا پرتگاه است ميطلبد كه در طول اين مسير براي خود وسيله اي براي صعود كردن و پريدن از لبه آن پرتگاه فراهم آوريم تا شور پريدن از لبه زندگي را كه غالبا انسان ها خود را از اين لذت محروم ميكنند را لمس كنيم.
از اين رو لذت بردن از مسير پيش رو و مناظر مختلف آن راه حلي براي سعادت و خشنودي است. گاه مناظري سرسبز و درختان پربار و صداي نغمه پرندگان و آب رواني كه لابه لاي سنگ ها و درختان مسير خود را به موازات مسير ما طي ميكند اما گاه اين رود كوچك انقدر باريك و كم آب ميشود كه ديگر نميتوان از آن لذت برد و بايد خُلقيات خود را با طبيعت جديد پيرامون خود تغير دهيم تا بتوانيم با ارامش زندگي كنيم از اين رو از اين كوير بي آب و علف كه هيچ پرنده اي جز شكارچيان و لاشخوران اينجا زندگي نمي كنند بايد از همان خصيصه اصلي آنها لذت برد يعني صبر و قدرت. بدين شكل كه براي بقا بايد سخت تر تلاش كرد و فرصت هارا غنيمت شمرد
