تشویق و تنبیه فرزند

با به دنیا آمدن فرزند پدر و مادر تمامی آمال و آرزوهاش رو در فرزندش جستجو می کنه و همراه با فرزند دوباره کودکی ، نوجوانی و جوانی رو تجربه می کنه به همین دلیل سعی می کنه اشتباهات پدر و مادر خودش و اطرافیانی که روشهای تربیتی شون رو اشتباه می دونسته رو تکرار نکنه و پیش خودش فکر می کنه من بهترین روش تربیتی رو برای فرزندم در پیش خواهم گرفت اما زهی خیال باطل .

در تربیت فرزند سه فاکتور اساسی دخیل هستند 1- سرشت و ذات کودک که شامل ژنها و کروموزوم ها به ارث رسیده از والدین می باشد که به صورت مساوی از هر کدام 26 کروموزوم و 50 هزار ژن دریافت کرده 2- جامعه و محیط اجتماع است که فرزند در آن تجربه های بسیاری بدست می آورد 3- محیط خانواده که فرزند در اون رشد و نمو می کنه و از والدین می آموزه .

پدر ومادر کنترل زیادی بر روی دو مورد اول نخواهدداشت و تنها با آموزش و بکار گیری روشهای درست باید سد و سپری در برابر تهدیدات جامعه و سرشت فرزند شون ایجاد کنند و با خود آگاهی دادن به فرزند اون رو نسبت به خطرات آگاهی بدهند اما در مورد محیط خانواده دست پدر و مادر بسیار باز هست و می تونه با تربیت صحیح بسیاری از مشکلات سرشت و تهدیدات جامعه رو خنثی کنه .

تربیت و بزرگ کردن فرزند هم می تونه کاری بسیار لذت بخش و شادی آور باشه و زمانی که شما نتیجه تلاشهای خودتون رو می بینینید بسیار شادمان و مسرور خواهید شد و هم می تونه کاری سخت و عذاب آور و این دقیقا مربوط به دانش والدین و نحوه رفتار و تعامل آنها با فرزندانشان داره.

و اما به چه رفتاری می گیم تشویق و تنبیه!

تشویق به رفتاری گفته می شه که باعث تکرار کار خوب از طرف فرزند بشه .

تشویق را تا زمانی به کار می بریم که کار خوب در ذهن کودک نهادینه بشه و پس از اون به یه رفتار جدید پاداش می دهیم تا تشویق بشه .

نکته مهم : بسیاری از والدین تشویق را با رشوه دادن اشتباه می گیرند و مواقعی که فرزند بی قراری و بدقلقی می کنه برای ساکت کردن کودک اقدام به دادن جایزه می کنند و به جای صبوری کردن برای آموزش و یاد گرفتن کار درست از طرف کودک یا نوجوان فوری پاداش می دهند و به این ترتیب بعد از مدتی فرزند شروع به باجگیری می کنه و فکر می کنه می تونه هر خواسته ای را با زور و بد قلقی و ناآرامی از والدین بگیره .

پس پدر و مادر عزیز تشویق در مواقع بهانه گیری فرزند انجام نمی شود و این اسمش رشوه دادن به فرزنده و شما را به دردسر می اندازه. تشویق برای هرکار مثبتی که کودک انجام داده بکار می ره اونهم در زمانی که در کمال آرامشه .

تنبیه به رفتاری گفته می شه که باعث حذف یه کار بد کودک بشه .

نکته مهم : به هیچ وجه حق نداریم به عنوان تنبیه کودک را از نیازها اولیه و حق های طبیعی اش محروم کنیم

مثلا محروم از غذا خورن ، تنبیه بدنی شدید ، زندانی کردن در محیط های تاریک و ترسناک مثل زیر زمین

به امید روزی که فرزندان این سرزمین بصورت عالی و درجه یک آموزش بینند و تربیت شوند و باعث افتخار خود ، خانواده و جامعه بشری گردند.

دوستدار شما

ابراهیم اسکندری

مدرس مهارت های زندگی و روشها ی نوین تربیت فرزند