معذرت می‌خوام.
به‌خاطر پست‌ها و نوشته‌های دری‌و‌ری که نوشتم، شما مجبور نبودی ولی تا آخر خواندی، معذرت می‌خوام.
تا حالا شده از کسی عذرخواهی کنید و بعدش حس راحتی داشته باشد، انگار که یک باری از روی شانه‌های شما برداشته شده باشد؟
فردا روز عذرخواهی است.
وقتی لینک عذرخواهی سایت متمّم را می‌خواندم، اشاره به آداب و مراحل عذرخواهی کرد.
یعنی عذرخواهی فقط گفتن من معذرت می‌خواهم نیست. با معذرت می‌خوام و ببخشید، تمام نمی‌شود. عذرخواهی سریع السیر اثری ندارد.
و شما نمی‌توانید با این یک جمله وجدان خود را راحت و طرف مقابل (یا یک جمع) را راضی از خود کنید.
بنابراین در ادامه باید کارهای دیگری هم بکنید، تا طرف مقابل بفهمد برای او ارزش قائلید و حتماً حرف‌های او را شنیده، و به‌دنبال آن کاری انجام می‌دهید یا قولی به او خواهید داد.
اما چرا عذرخواهی می‌کنیم؟
وقتی به مرحله‌ای می‌رسیم که عذرخواهی می‌کنیم، قطعاً می‌دانیم اشتباه از ما است و برای اینکه اعضای خانواده، دوست یا کارمان را از دست ندهیم، عذرخواهی می‌کنیم.
چه بسا افرادی که می‌دانند خطا از سمت آن‌ها بوده و باز عذرخواهی نمی‌کنند، مسئولیت کار خود را نمی‌پذیرند.
بعضی هم می‌دانند که اشتباه از خودشان نبوده، اما ترس از دست دادن شاید سبب عذرخواهی بی‌دلیل می‌شود. لابد چون بقیه ما را بپذیرند، دوست داشته باشند یا ترک نکنند، به سود ماست.
اما چه زمانی از خودمان به خاطر همین رفتارها یا خیلی کارهای کرده و نکرده عذرخواهی می‌کنیم؟
از خودم به‌خاطر اینکه در یک سال اخیر وقتم را هدر داده، درگیر افکار آدم‌هایی شدم، معذرت می‌خوام.
از خودم به‌خاطر اینکه بعضی وقت‌ها اجازه دادم دیگران مرا ناراحت کنند، معذرت می‌خوام.
از خودم به‌خاطر اینکه، در دو سال اخیر خیلی ناامید بودم و هستم، معذرت می‌خوام.
از خودم به این دلیل که بعضی وقت‌ها به حرف‌های خودم گوش نکردم، معذرت می‌خوام.
از خودم به این دلیل که، از خواسته‌هام به خاطر دیگران گذشتم، معذرت می‌خوام.
از خودم به‌خاطر اینکه تصویر و نقاشی را که از آینده خود کشیده بودم، خط خطی کردم، معذرت می‌خوام.
از خودم به‌خاطر اینکه، زیاد کتاب نخواندم، معذرت می‌خوام.
از خودم برای سکوت در برابر برخی فرهنگ‌های غلط و بی‌عدالتی‌ها معذرت می‌خوام.
.
همان‌طور که گفتم، عذرخواهی آداب دارد:
من مسئولیت همه‌ی کارها را برعهده می‌گیرم و بهانه‌ای اگر دارم، بیان نمی‌کنم.
در هر صورت خودم بدهکار خودم هستم. به خودم قول داده که حداقل سعی می‌کنم، که تکرار نکنم.
صادقانه حرف زده و بر رفتار خود آگاه‌ام. برای خودم بسیار ارزش قائلم.
سعی می‌کنم پای صحبت‌های خود نشسته و گوش کنم تا دیگر همان اشتباه را مرتکب نشوم.
از اینکه، این پست را هم خواندید، ممنونم.
در مورد پست‌ها هم، در مرحله‌ای نیستم که بگویم، حتماً از این پس خوب می‌نویسیم. ولی سعی می‌کنم، بعد از مدتی بهتر بنویسیم. اگر نتوانستم اصلاً ننویسم.
اگر حرفی بود سراپا گوشم.
