ساختمان ها در معماری پست مدرن اغلب می‌توانند طنزآمیز باشند، همانطور که در مورد دفتر گوگل در ونیز، که اغلب ساختمان دوچشمی نامیده می‌شود، صادق است. التقاطی، بی احترامی، رنگارنگ، ترکیبی: هنگام بحث در مورد معماری پست مدرن، احتمال بیشتری وجود دارد که این صفت ها در گفتگو مطرح شوند. اوون هاپکینز ، نویسنده معماری، متصدی و نویسنده چندین کتاب، از جمله معماری پست مدرن: توضیح می دهد: «این یک سبک است، یا شاید بهتر به عنوان یک جنبش توصیف شود، که در اواخر دهه 1970 و 1980 برجسته بود. سبک های معماری: راهنمای بصری . زیبایی شناسی که در تاریخ شگفت انگیز و فلسفه قانع کننده ای قرار دارد، یکی از جذاب ترین طراحی های غربی است. در زیر، هر آنچه را که باید در مورد معماری پست مدرن بدانید در این راهنما از AD بررسی کنید .
معماری پست مدرن سبکی از طراحی ساختمان است که در دهه 70 و 80 به عنوان واکنشی در برابر جزمات و آرمان های مدرنیسم و سبک بین المللی ظهور کرد. هاپکینز توضیح می‌دهد: «مجموعه‌ای از معماران را دیدیم که دوباره به گذشته معماری نگاه می‌کنند و به این فکر می‌کنند که چگونه می‌توان ارجاعات به این زمان ها را از طریق نقل قول، از طریق ارجاعات، یا از طریق نمونه‌گیری به کار برد. هاپکینز می‌گوید: برخی از معماران پست مدرن ساختمان های جدی‌تری طراحی می‌کردند، برخی دیگر بازیگو ش‌تر، اما همه آنها «با تلاشی برای برقراری ارتباط مجدد معماری با عموم» پایه‌گذاری شدند. ساختمان های پست مدرن اغلب عناصری از سبک های کلاسیک و معماری معاصر را به عنوان راهی برای ایجاد چیزی کاملاً جدید نشان می‌دهند.
به گفته هاپکینز، برای درک درست معماری پست مدرن، ابتدا باید معماری مدرن را درک کرد. او توضیح می‌دهد: مدرنیسم احتمالاً به عنوان تلاش معماری و فرهنگی گسترده‌تر برای توسعه سبک‌های معماری که روح جدید مدرنیته صنعت را منعکس می‌کند، درک می‌شود. زیبایی شناسی با مواد جدید - مانند فولاد، بتن و شیشه - و تکنیک های جدید ساختمان تعریف شد و توسط معمارانی مانند Mies van der Rohe رهبری شد. «این همچنین در مورد سبکی بود که از هم جدا شده بود، انتزاعی بود، که طرح های تزئینی معماری قرن 19 را از بین برد، به گونه‌ای که به نظر می‌رسید منعکس کننده این روح جدید مدرنیته باشد.» بین اواخر قرن 19 تا اواسط قرن 20 اتفاق افتاد، فقط نگاه مدرنیسم نبود که مردم را به خود جلب کرد، بلکه آرمان هایی بود که منعکس می کرد.
معماری به‌عنوان راهی برای ایجاد دنیای برابری‌تر از طریق چیزهایی مانند تعداد زیادی مسکن عمومی، بیمارستان‌ها، مدارس و کتابخانه‌های جدید تلقی می‌شد. و معماری مدرن از بسیاری جهات تجسم این امر بود.
به طور کلی، پست مدرنیسم واکنشی در برابر معماری مدرنیستی تلقی می شد . هاپکینز می‌افزاید که از اواخر دهه 1960 و اوایل دهه 1970، «این ایده که می‌توان به سادگی دنیای بهتری را ساخت، مسیر خود را طی کرد». مردم دیگر باور نداشتند که معماری می تواند بسیاری از بی عدالتی های ریشه دار اجتماعی، سیاسی، اجتماعی و نژادی را حل کند. یک تغییر بسیار چشمگیر وجود داشت، و این چیزی بود که پست مدرنیسم در مورد آن بود. در سال 1966، معمار رابرت ونتوری کتابی با عنوان پیچیدگی و تضاد در معماری منتشر کرد.که در آن او راه هایی را که امیدوار بود سبک جدیدی جایگزین مدرنیسم شود را بررسی کرد.
علاوه بر پیچیدگی و تضاد در معماری، کتاب دیگری از ونتوری، که با همکاری معمار و شهرساز دنیس اسکات براون نوشته شده است، نیز نقش زیادی در پیدایش و درک طراحی پست مدرن ایفا کرد. این کتاب با نام یادگیری از لاس وگاس ، بر مطالعه لاس وگاس، به ویژه استفاده از علائم و نمادها در نوار لاس وگاس متمرکز است. نظریه پردازان استدلال می کردند که مدرنیسم استفاده از دکوراسیون را برای انتقال معنا حذف کرده است و سبک را برای این جرم اشتباه می گیرند. در بسیاری از این نقدها بود که ایدئولوژی ها و هدف پست مدرنیسم متولد شدند. بیشتر جنبش پست مدرن در مورد ایجاد ساختمان هایی بود که کارکرد آنها را روایت می کرد، نه اینکه فقط آن را بیان کند.
«طراحان در برابر آنچه به عنوان تلاش‌های نادرست معماران مدرنیست برای بازسازی جهان از طریق معماری تلقی می‌شد. واکنش نشان دادند و در عوض به جهان آن‌گونه که هست رضایت دادند. آنها به جای تلاش برای حل و فصل تضادهای موجود در جهان، در واقع از آنها لذت بردند و آنها را کشف کردند.
پست مدرنیسم به دلیل منشأ آن در تضاد با رسمیت و عدم تنوع و تزئینات مدرنیسم است. ساختمان‌های پست مدرن اغلب به‌عنوان «میشماش» توصیف می‌شوند و این معمولاً عمدی است. هاپکینز توضیح می دهد: «نقل یا ارجاع به سبک های تاریخی بخش بزرگی از معماری پست مدرن است. این در مورد تلاش برای بازآفرینی ساختمان‌های گذشته نیست. بلکه به معنای حذف عناصر از بافت آنها و کنار هم قرار دادن آنها به روش‌های کمی پراکنده، اما همیشه غیرمنتظره است.» در طراحی پست مدرن دیدن چیزهایی مانند ستون ها یا قرنیزها که از نظر تاریخی با معماری یونانی و رومی مرتبط هستند. و برای مثال در یک ساختمان به سبک پیشرفته قرار گرفته اند، غیرعادی نیست.
هاپکینز می‌گوید: «یکی از ایده‌آل‌های مدرن این ایده بود که مواد باید شبیه آنچه هستند باشند. و پست مدرنیسم به نوعی آن را از پنجره بیرون انداخت. طراحان از موادی استفاده می‌کنند که به نظر می‌رسید متفاوت از آنچه در واقع بودند، و بنابراین با علاقه‌ای بیشتر به سطح و روکش به هم می‌رفتند. هاپکینز توضیح می دهد: "و این منجر به علایق دیگر در رنگ و الگوی شدید می شود." گفته می‌شود که مدرنیسم در مورد پس‌انداز کردن چیزها، تقلیل معماری به نوع اصول آن بود. و پست مدرنیسم رویکرد مخالف را در پیش گرفت و چیزها را ایجاد کرد، لایه بندی کرد. و فقط ایده ها، نمادها و ارجاعات بیشتری را به گونه ای اضافه کرد که بتواند با آنچه انجام می دهد ارتباط برقرار کند.
برای درک بهتر معماری پست مدرن، فهرست عناصر معماری زیر را در نظر بگیرید. ساختمان‌های پست مدرن اگرچه جامع نیستند، اما اغلب شامل موارد زیر می‌شوند:
Piazza d'Italia اثر چارلز مور و ران فیلسون
خانه Vanna Venturi اثر رابرت ونتوری
ساختمان پورتلند اثر مایکل گریوز و خانه انجمن در فیلادلفیا اثر رابرت ونتوری
