کشاورزان را برخی میلیاردرهای آینده‌ی جهان می‌دانند و برخی دیگر، امنیت آینده‌ی جهان و کشمکش اصلی میان دولت‌ها و حتی ملت‌ها را برگرفته از کشش و قدرت کشاورزی تصور می‌کنند.
25 درصد خاک سیاه و حاصلخیز اوکراین، می‌توانست انگیزه‌ی خوبی برای تصاحب به بازیگران قدرت‌های اصلی دنیا دهد و وقوع یک جنگ، کافی بود که ضعف اروپا را در تامین زنجیره‌ی ارزش کشاورزی در این قاره را یادآور شود.
با این حال در بهترین شرایط صلح جهانی نیز، تغییرات آبوهوایی و مدیریت ناپایدار کشاورزی، کشورهای بسیاری را درگیر ناامنی غذایی کرده است.
مصرف بی‌رویه آفت‌کش‌ها در کشاورزی صنعتی و حتی خرده مالک که با عدم آگاهی و بی‌مسئولیتی به آب و خاک و حتی سرنوشت آیندگان بوده، آلودگی را در سطح خاک و حتی آب‌های زیرزمینی ایجاد کرده است.
و حال کشاورزی در وانفسای مشکلات زیست‌محیطی راهی جز توسل به گزینه‌های جایگزین ندارد. کشاورزی در اقیانوس، کشاورزی در فضا و کشاورزی شهری و عمودی شاید مسیرهای پیش روی کشاورزی باشند تا شاید با رویکردی پایدار و دایره‌ای، بتواند راه‌چاره‌ای برای برآوردن نیازهای غذایی جهان محسوب شود.
گوشت کشت‌شده و یا پرورشی که برگرفته از کشت سلولی است به دنبال کاهش انتشار گاز متان با کاهش پرورش گاو در جهان است. گزارش‌ها حاکی از این است که 70 استارتاپ در جهان بر روی این موضوع متمرکز شده‌اند.
شرکت‌های غول‌پیکر صنایع غذایی چون نستله نیز سعی می‌کنند از این مهم عقب نمانند و آن‌ها نیز به عرصه کشت گوشت مبتنی بر سلول ورود کرده‌اند.
شرکت‌های اسرائیلی از گیاه تنباکو برای گوشت پرورشی بهره جسته‌اند و متخصصان ایرانی داخل کشور نیز در خبری که منتشر شد توانسته‌اند از برگ چغندر و جلبک، گوشت گیاهی تولید کنند هر چند که متخصصان ایرانی خارج از کشور در این زمینه نیز دستی برآتش دارند.
شرکت علی خادم حسینی در کالیفرنیا، یک مزرعه گاو سنتی را اداره می‌کند و سلول‌های تولید گوشت و محیط‌های مورد نیاز برای رشد آن‌ها را از این طریق، فراهم می‌کند.
اگر داستان کشاورزی در کره جنوبی را بخوانید کشاورزی حشرات، این صنعت گسترده و رو به رشد را نمی‌توانید نادیده بگیرید.
حشرات، پروتئین‌های در دسترسی هستند که مانند آجیل سفره‌های عید ایرانی‌ها در سبد تنقلات و خوراکی‌های پرطرفدار مردم کره قرار دارند.
کشاورزی حشرات در دنیا طرفداران زیادی دارد و آن را به فعالیتی کم هزینه تبدیل کرده است.
هدف کلی کشاورزی کربن، افزایش مقدار دی‌اکسید‌کربن (CO2) ذخیره شده در خاک و در نتیجه کاهش حضور آن در جو است. در عمل، کشاورزان قصد دارند با استفاده از روش‌های مختلف کشاورزی از تناوب زراعی، محصولات پوششی و کاهش خاک‌ورزی تا کاربرد دقیق نیتروژن، در تلاش‌ها برای مقابله با تغییرات آبوهوایی مشارکت کنند.
فعالیت‌های کشاورزی تقریباً 30 درصد از کل انتشار گازهای گلخانه‌ای را شامل می‌شود که عمدتاً به دلیل استفاده از کودهای شیمیایی، آفت‌کش‌ها و فضولات حیوانی است.
کشاورزی شهری یعنی کوتاه کردن زنجیره‌ی تامین و تغذیه جمعیت شهری که می‌تواند دسترسی ایمن و پایدار به غذای مغذی را برای جوامع فراهم کند.
شهرها باید تا ده سال دیگر، حداقل 30 درصد میوه و سبزیجات خود را از طریق تولید مواد غذایی مبتنی بر فناوری تولید کنند، به لطف فناوری، رشد محصولات دیگر توسط چرخه‌های رشد سنتی، سلامت خاک یا شرایط آبوهوایی محدود نمی‌شود.
مسیرهای اصلی پیش روی کشاورزی، مواردی بوده که به آن‌ها اشاره شد و همه با بهره‌مندی از فناوری، می‌توانند بهینه شوند و کارایی بیشتری نشان دهند.
نکته: همه‌ی مطالبی که به آن‌ها اشاره شد در یادداشت‌هایی مفصل در وب‌سایت کافه کشاورز قابل جستجو و مطالعه است.
