یکی از مراحل رسیدن به ارزشمندی، پذیرفتن مسئولیت ۱۰۰ درصدی زندگی خودمان است. مسئولیت پذیری در زندگی ما در بخش های مختلف نقش مهمی دارد. آن قدر مهم که یکی از دلایل اصلی عدم موفقیت در زندگی ماست. موفقیت در شغل، تحصیل، روابط عاطفی و هر بخش دیگری از زندگی، نیازمند این است که مسئولیت تمام خوب و بد زندگی خود را بپذیری.
مسئولیت پذیری در زندگی نقطه ی مقابل قربانی شدن است.
هر یک از ما به تنهایی و جدا از اعضای خانواده یا دوستانمان، شغل، ظاهر و غیره، در قبال خودمان مسئول هستیم.
باید خودمان را به یک نقطه در زندگی برسانیم و تا زمانی که مسئولیت زندگی خود را به عهده نگیریم، نمی توانیم زندگی خوب و موفقی داشته باشیم.
ما طی رسیدن به ارزشمندی ، به این آگاهی می رسیم که هر یک از ما خاص و منحصر به فرد هستیم و به یک دلیلی اینجا هستیم.
اگر می خواهید از این واقعیت و مسئولیت فرار کنید، انتخاب خود شماست و هیچ کس نمی تواند شما را به پذیرش آن مجبور کند.
اما شاید یک یا دو سال بعد، تازه متوجه اهمیت این موضوع شوید! این یعنی الان آمادگی درک و پذیرفتن آن را ندارید.
شاید الان خود را در دنیای عادی و روزمرگی ها غرق کنیم، اما همه ما دیر یا زود بالاخره می فهمیم که رسیدن به ارزشمندی و مسئولیت پذیری در زندگی ما چقدر مهم هستند و چه نقش پررنگی دارند.
باید مسئولیت تمام اتفاقات خوب و بد زندگی خود را قبول کنی. مسئولیت جایگاهی که امروز داری، احساساتی که داری تجربه می کنی، و مسئولیت رابطه ای که خراب است را قبول کن!
چراکه تا زمانی که مسئولیت این رابطه را قبول نکنی، تغییری ایجاد نمی شود.
مسئولیت پذیری در زندگی ما آدم ها نقش خیلی مهمی دارد.
مسئولیت رابطه ای که با خودت داری را هم باید بپذیری؛ تا زمانی که قبول نکنی، انگشت اشاره ات همیشه به سوی دیگران است.
گاهی مسئولیت پذیری در زندگی دردناک است اما باید قبول کنیم.
حتماً می پرسی: یعنی مسئول ۱۰۰ درصدی زندگی من خودم هستم؟
جواب این است: بله دقیقاً!
ولی دیگران چه سهمی در زندگی ما دارند؟ مثلاً وقتی من دوست نارم که امروز باران ببارد ولی می بارد. یا وقت هایی که دیگران حرفی به من می زندد. این ها چطور؟
بله، درست است که یک سری چیزها در زندگی من و شما، کنترلشان از دست ما خارج است اما انسان به یک منبع خیلی عظیم دسترسی دارد؛ افکار و احساسات ما.
اگر با این دو همراه باشیم، ممکن است که در بین راه خیلی شکست ها را تجربه کنیم اما در عین حال به چیزی که می خواهیم می رسیم.
حالا که متوجه اهمیت مسئولیت پذیری در زندگی شدیم، در این بخش تمرین هایی ساده ولی کاربردی برای بهبود احساس مسئولیت پذیری به شما معرفی می کنیم:
تمرین شماره ۱
بهانه آوردن ممنوع!
بهانه آوردن نشانه عدم مسئولیت پذیری است. پس زمانی که اشتباهی می کنید و یا وظیفه خود را فراموش می کنید، از بهانه آوردن بپرهیزید. باید سعی کنید حتی در مسائل کوچک زندگی هم مسئولیت پذیر باشید.
مهم نیست که دیگران هم مؤثر بوده اند. بدون شک شما بیشترین تأثیر را در زندگی خودتان دارید. چون شما انتخاب می کنید که چه تعهدات و وظایفی داشته باشید. پس بهانه آوردن را کنار بگذارید و مسئولیت ۱۰۰% زندگی خود را بپذیرید.
تمرین شماره ۲
یک کاغذ و قلم بردارید و جنبه هایی از زندگی تان از قبیل مالی، خانوادگی، ارتباطات، شغلی و … را که از آنها رضایت ندارید، یادداشت کنید.
در کنار هر کدام بنویسید که نقش شما چیست؟ و چه اقداماتی را برای بهبود آنها می توانید انجام دهید؟ به عنوان مثال:
وضع مالی ام خیلی خراب است. من مسئول این وضعیت هستم و تمام تلاش خودم را می کنم که یا هزینه های خودم را کنترل کنم و یا درآمدم را افزایش دهم.
اگر خوب دقت کنید، متوجه می شوید که مسئول واقعی زندگیتان، فقط و فقط خودتان هستید.
بعد این جمله را یادداشت کنید و با قدرت هر روز با خودتان چندین مرتبه تکرار کنید:
«من مسئول تمامی جنبه های زندگی خودم هستم.»
بعد ببینید که چه اقداماتی را برای بهبود هر کدام از مسائلی که یادداشت کرده بودید می توانید انجام دهید.
تمرین شماره ۳
برنامه ریزی داشته باشید!
بیشتر مواقع، علّت عدم مسئولیت پذیری افراد، نداشتن برنامه است. هر مسئولیت و کاری که برعهده می گیرید، یادداشت کنید و برای کارهای روزانه خود برنامه داشته باشید. شما هر چه قدر هم مشغله داشته باشید، می توانید با یک برنامه ریزی درست، از عهده تمام وظایف خود بربیایید.
تمرین شماره ۴
نه گفتن را تمرین کنید!
خیلی اوقات، دلیل بی مسئولیتی افراد این است که کارهایی را قبول می کنند که توان انجام آنها را ندارند. پس اگر به هر دلیلی نمی توانید کاری را انجام دهید، آن را نپذیرید.
