✍️ محمدرضا زین‌العابدین‌‌پور / شمارۀ ۴
با اتمام هرسال تحصیلی، می‌توان گفت برنامه‌های تشکّل‌های دانشجویی هم رو به تمام‌شدن می‌روند و کانون‌ها کم‌کم به خانه‌تکانی و برگزاری انتخابات و چیدن اعضای جدید برای پیش‌بردن اهداف خود فکر می‌کنند؛ امّا فردای سبز در واپسین روز‌های نیم‌سال تحصیلی، همچنان تلاش می‌کند فعّالیت‌های خود را زنده نگه‌دارد و رنگ‌وبو و فرصت کار نیک را از دانشجویان دانشگاه دریغ نکند. در حد و اندازه‌ای که امتحانات و کلاس‌ها اجازه دهند، کارهای متفاوتی برای انجام در بخش‌های متفاوت خیریۀ فردای سبز یافت می‌شود؛ تا خیریه آغوش خود را برای مشتاقین کار خیر باز نگه دارد و همچنان ظرفیت پذیرش ایده‌های جدیدی که می‌توان با تحقّقشان دایرۀ فعّالیت‌ها را بزرگ‌تر کرد و جامعۀ جدیدی از نیازمندان را کشف و دانشجویان و اساتید جدید با سلایق متفاوت را به خود جذب کرد، حفظ کند.
فصل بهار جدا از ادامه‌دادن و جلوبردن فعّالیت‌های قبلی، فصل گزارش و گزارش‌دهی از سالی که بر فردای سبز گذشت نیز هست. ماه گذشته در جلسۀ مجمعی که بعد از مدت‌ها بالاخره توانستیم امسال شاهد آن باشیم، کارنامۀ جمع‌وجوری از عملکرد فردای سبز تهیه و ارائه شد؛ که یقیناً ادامه‌داربودن این رویّه می‌تواند ابزاری برای شفّاف‌سازی و تبلیغات مؤثّر برای کانون پرکاری مانند فردای سبز باشد؛ چرا که این اطمینان خاطر را به همراهانش می‌دهد که جدیّت و پشتکار را حفظ کرده و در انجام کاری که بر عهده گرفته تمام نیروی انسانی خود را به کار می‌گیرد.
امّا کار خیریه با این گزارش‌دهی‌ها هم تمام نمی‌شود و تازه پس از گذشتن تمام این‌ها اخبار «سفر سبز» از گوشه‌وکنار به گوش می‌رسد. سفری درست بعد از امتحانات پایان‌ترم به قصد هجرت‌کردن از سنگینی‌ها و تلاشی هرچند کوچک ولی ارزشمند در راستای خدمت‌رسانی‌های فرهنگی و پزشکی و عمرانی به برخی مناطق و روستاهای دورافتاده. در حد توان همسفرانِ این سفر سبز، حضور عدّه‌ای دانشجوی دغدغه‌مند شاید بتواند چند روزی کمک‌حال و یاری‌رسان مردم محروم باشد یا حتّی وجدان‌های دیگری را بیدار کند و یادآور نیاز مبرم این افراد به بهره‌مندی از بدیهیاتی مانند مدرسه باشد. سفری که همه‌تان به آن دعوتید تا اگر مایل و قادر به حضور باشید، لبخندهایی را به چهره‌های برخی هدیه کنید.
فردای سبز و دغدغه‌هایش در هر زمان از سال زنده است و روزبه‌روز سعی می‌کند این روند را حفظ کند تا مبادا دچار رخوت و سستی و بی‌عملی شود. تلاش برای هدیه‌کردن لبخند به نیازمندی که کمک‌ها و دغدغه‌مندی ما دانشجویان می‌تواند کمک‌حالش باشد، به‌قطع انگیزۀ ارزشمندی است برای سرپا نگه‌داشتن خانوادهٔ بزرگ فردای سبز.
