حتما شما هم افرادی را دیده اید که بی دلیل خوشحال هستند و در مواجه با مشکلات مدام به خودشان دلداری می دهند و سعی می کنند مشکل به وجود آمده را جدی نگیرند و به قولی چشمشان را به روی مشکلات می بندند.
خوشبینی بی دلیل و امیدواری الکی باعث میشه که چشم ما به روی حقایق بسته شود و ساده لوح به نظر برسیم.
تحقیقات انجام شده در حوزه رفتارهای انسانها نشان می دهد که انسانها به صورت غریزی تمایل به منفی نگری دارند و نوعی ترس همیشگی در خصوص ادامه بقا و امنیت که مربوط به نحوه زندگی کردن انسانهای اولیه می شود، همیشه همراه ماست. همین ترس باعث می شود که عموما در مواجه با مسائل زندگی رویکرد منفی گرایانه داشته باشیم. افزایش افکار منفی باعث می شود به تدریج ضمیرناخودآگاه ما گول بخورد و ترس و درماندگی بر ما غلبه کند.
من معمولا سعی می کنم بی دلیل امیدوار نباشم و بی دلیل هم نترسم. پیشرفتهایم را ببینم و این باعث می شود که به امکان پیشرفتهای بیشتر اعتقاد و امید پیدا کنم.
وقتی خبر بدی می شنوم مثل شیوع آنفلونزا به جای اینکه درگیر نگرانی شوم، سعی می کنم در مورد علت بیماری ، راههای پیشگیری و راههای درمان از منابع معتبر اطلاعات به دست آورم و سطح آگاهی خودم را بالا ببرم. این اقدامات آرامش و قدرت تصمیم گیری من را افزایش می دهد.
خلاصه کلام اینکه خوشبینی خوب است ولی خوشبینی بی دلیل خوب نیست. باید بی دلیل امیدوار نباشیم و بی دلیل هم نگرانی به خودمان راه ندیم. تحت تاثیر هیجانات جمع قرار نگیریم و با عقل و منطق نسبت به اطرافمان با یک دید واضح و منطقی رویکرد مناسبی نسبت به مسائل زندگی داشته باشیم
