اگر در روابط خود به خوشبختی دیگران قبل از خودتان فکر می کنید ،
اگر در اعمال خود احساس خوبی دارید تنها در صورتی که از بیرون تحسین شوید ،
اگر معمولاً بله می گویید تا وقتی شما می خواهید نه بگویید مردم آزرده خاطر نشوند ،
اگر بیش از حد عذرخواهی می کنید و همیشه یک قدم به عقب برمی دارید تا صدمه ای نبینید ، حتی اگر حق با شماست.
"بیماری خوشایند همه" در خانه شما را زده است و شما به خوبی از آن در زندگی خود استقبال می کنید.
البته همه ما می خواهیم هر از گاهی افراد زندگی خود را خوشحال کنیم ، این نوعی انگیزه است. با این حال ، کارشناسان اظهار می کنند که وقتی اقدامات را در این زمینه نادیده می گیریم ، "بیماری خوشایند" ، یعنی بیماری خوشایند دیگران ، می تواند رخ دهد.
بیایید این 3 نشانه غالب را با هم بررسی کنیم ...
از تصویری که در شبکه های اجتماعی بارگذاری می کنیم تا پیامی که برای شخصی که دوست داریم ارسال می کنیم ، از نظرات دیگران مشورت می کنیم. آنقدر که حتی در تصمیمات مهمی که در مورد زندگی خود می گیریم ، نظر دیگران را بر خود مقدم می داریم. این روش مغز برای اجتناب از استرس ناشی از عدم توافق با دیگران است. گفته می شود دلیل این امر این است که ما خواسته های آنها را در پیش زمینه قرار می دهیم تا همه ما را دوست داشته باشند ، بپسندند و تأیید کنند. با این حال ، اگر ما ابتدا رضایت خود را در اولویت قرار دهیم ، تصمیماتی که می گیریم ، پیام ها یا اقداماتی که انجام می دهیم به طور کامل ما را منعکس می کند و این منجر به زندگی با رضایت و رضایت بالا از خود می شود.
بسیاری از ما در چنین شرایطی بوده ایم. در طول روز یا در طول زندگی ، دعوت هایی وجود داشت که ما نمی خواستیم در آنها شرکت کنیم ، موقعیت هایی که ما آنها را تأیید نمی کردیم ، یا موقعیت هایی که ما تظاهر می کردیم که چنین تصور می کنیم حتی اگر ما اینطور فکر نمی کردیم. وقتی شادی دیگران را در مرکز زندگی خود قرار می دهیم ، ناخواسته به دیگران می گوییم "بله" ، اما ما به خود ظلم بزرگی می کنیم. با این حال ، نباید فراموش کنیم که زندگی بر اساس تعادل است و باید اولویت را به خواسته های خود اختصاص دهیم.
وقتی به افرادی که با خوشحال کردن دیگران ادعای خوشبختی می کنند نگاه می کنیم ، معمولاً با 2 نوع نمایه انسانی روبرو می شویم. اولی کسانی هستند که خود را از افکار دیگران درباره خود معنی می دهند بدون اینکه واقعاً خود را بشناسند یا خود را بشناسند. در هر دو ، فرد خود را به طور کامل نمی شناسد و در پایان روز دیگران را خوشحال می کند و خود را تنها می گذارد. زیرا محیط زیست معمولاً چنین نگرانی اولویتی ندارد. این باعث می شود فرد بپرسد: "چرا وقتی من سعی می کنم همه را راضی کنم هیچ کس به من اهمیت نمی دهد؟" منجر به قضاوت و بی انگیزه می شود
اگر حتی یکی از این موارد شما را به میزان قابل توجهی توصیف می کند یا برای شما آشنا به نظر می رسد ، وقت آن است که خود را در اولویت اول زندگی خود قرار دهید. برای این کار ، ابتدا باید به سراغ شناخت خود بروید و بفهمید که چه چیزی شما را واقعا خوشحال می کند. لحظه ای که به خودآگاهی برسید ، متوجه خواهید شد که زندگی شما همانطور که هست خوشایند است.
