یه شبا و یه روزایی هست به شدت تاریکه .....انگار در حال غرق شدن توی یه اقیانوس تاریک هستی در حالی که ترسیدی و شنا بلد نیستی .....نمیدونی چرا پرت شدی وسط این اقیانوس نمیدونی چیکار کنی ...یا به کی پناه ببری .....به خدا میگی واقعا وجود داری؟ پس چرا کاری نمیکنی؟؟؟؟
این اواخر یکی از کتاب هایی که میخونم مانیفست قهرمان از رابین شارما هست ...چقدر این کتاب مناسب این روزام هست ......یه فصلی داره راجع به سختی های زندگی و همین روزای تاریک ....برام جذابه شیوه ی صحبت کردنش و البته اینکه خود رابین شارما وکیل بوده....
خلیل جبران در کتاب پیامبر میگه:شادی های شماهمان غم های تان هست که نقابش را برداشته و چاهی که خنده های شما از ان میجوشد همان هست که از اشک هایتان پر شده....هرچه غم ژرف تر وجود شمارا میکاودگنجایشی بیشتر برای شادی خواهید داشت ......
وقتی ما زندگی را ادامه دادیم و با نومیدی ... دشواری و دلسردی روبرو شدیم شاید بخوایم از درد فرار کنیم اما اینگونه پیوندمان را از نور وجودمان جدا میکنیم
در فرار از غم هایمایمان به امیدمان پشت کرده ایم .....در دوری جستن از ترس هایمان توانایی مقابله به هیولاهاو اهریمن ها رو از دست میدهیم و در برابر مقاومت در برابر تمام صمیمیتمان ناخوداگاه جادوی تمامیت خودمان و خردمان و چیرگی مان ...را در زندانی حبس میکنیم
ابزاری برای پالایش سلامت عاطفی
اگاهی: ...احساس و پذیرش :به واکنش فیزیکی بدن توجه کن تماما حسش کن.از مغز و فکرت بیرون بیا و حست رو در بدن حس کن توصیفش کن......یک انسان کامل طیف وسیعی از احساسات رو تجربه میکنه پس اشکالی نداره اگر گاهی غم یا درد یا خشم داری .......منشا اون درد رو کشف کن ..... برای درمان یک زخم بایدهیجان سرکوب شده ی زیر ان را حس کنیم...
رهایی از اسیب : به دل اون درد بزن ......نیت کن از درد برهی .... یخ دور درد رو بشکن و بشکاف ...با درد های گذشته رو برو شو ...
سعود:به این باور داشته باش این رویدا های تلخ برای رشد خودت هست
داوینچی میگه عاشق ادمهایی هستم که در دشواری لبخند میزنند..
