سلام.
نمی دونم بقیه توی ویرگول چطور می نویسن.
یعنی برنامه خاصی دارن براش؟ فکر خاصی یا نه؟
خود من که معمولا متن هامو همون لحظه می نویسم و اغلب هم برنمی گردم ببینم چی نوشتم و اصلا چطور تایپ کردم. :))
یعنی فکر می کنم در مورد خودم این روش بهتر جواب داده تا با کامل گرایی مقابله کنم و حتما بنویسم.
اگه بخوام مثلا یه زمان برای ایده بذارم و بعد بشینم فکر کنم چه روندی رو دنبال کنم در نوشته و به جامعه هدف فکر کنم و کلمات گزینشی و بهتری رو بیارم، کلا متن به فنا می ره و از خیرش می گذرم.
برای همین تقریبا 90 درصد ایده هام رو سعی می کنم همون لحظه سریع تر بنویسم و منتشر کنم.
شاید این کار باعث بشه که عمق خوبی نداشته باشه نوشته هام؛ ولی به نظرم باعث ایجاد خلاقیت می شه و گاها فکرای یهویی بهتر می شینه توی متن.
البته اینطور هم نیست که هر متن یهویی، عمق نداشته باشه. قطعا مطالعات و تجربه های هر شخصی، در نوشته هاش و عمقی که پیدا می کنه و اثری که در مخاطب می ذاره و بازخوردی که دریافت می کنه خیلی اثر داره که خب فعلا سعی می کنیم بیشتر بخونیم و بهتر نگاه کنیم تا نوشته ها هم بهتر و اثرگذارتر بشه.
البته من خوشم میاد بعضی ها خیلی منظم و مرتب هستن در نوشتن. ولی خب به شخصه تلاشم برای رسیدن به این اشخاص، تلاشی مذبوحانه بوده تا به حال. :))
خلاصه اینکه به قول متن تفکربرانگیز «چند خط شخصی : من متوسط هستم!» که پیشنهاد می کنم حتما بخونید، من یه آدم متوسط و شاید یه نویسنده متوسط هستم و از این متوسط بودن می خوام لذت ببرم.
می خوام متن های خودمو دوس داشته باشم و در آغوش بگیرم؛ هرچند خیلی عالی نباشه یا حتی قلب زیادی بهش داده نشده باشه یا تعداد بازدید و نظراتش کم باشه.
ممنون از اینکه خوندین.
