سلام.
عشق مقوله عجیبیه واقعا!
چند وقت پیش جملاتی زیبا از استاد عزیز رو براتون آوردم درباره عشق بزرگ تر و برتر.
اینم ادامه اون متن که ما رو به سرانجامی برسونه:
?براى ساختن بشر بايد در او عشقى آفريد كه از تمام غريزهها نيرومندتر باشد.
قرآن می‌گويد: «وَ الَّذينَ آمَنُوا أشَدُّ حُبّاً للَّهِ (بقره، ۱۶۵)
?آنها كه به سوى حق گرويدهاند و به سوى الله آمدهاند، از عشق، از محبت شديدترى، نسبت به حق برخوردارند.
?ما از محبوبهاى خود به خاطر محبوبترى چشم مىپوشيم
و خوب را فداى خوبتر مىكنيم
و آنچه با اهميتتر است انتخاب مىكنيم.
با آن كه پول را دوست داريم، مىدهيم تا به آنچه بيشتر مىخواهيم برسيم.
با آن كه جان خود را دوست داريم، از جان خود مىگذريم تا به آزادى دست يابيم.
?ابراهيم‹ع› با آن كه اسماعيل‹ع› را دوست دارد و خيلى هم دوست دارد، در راه حق و به خاطر دستور او قربانى مىكند.
?عشق شديدتر و حب «الله» ما را از اسارت غرايز و حب نفس و حب دنيا آزاد مىكند.
و چگونه مىتوان او را از محبت سرشار كرد؟
جواب اين سؤال خيلى ساده است:
معرفت و شناخت، عشق را سبز مىكند و به وجود مىآورد.
?ما چه وقت عاشق يك پارچه، يک ماشين و يا عاشق ثروت و قدرت مىشويم؟
هنگامى كه آن را مىشناسيم و ارزش آن را مىيابيم، همان وقت به سوى او مىشتابيم.
?شناخت خوبىها در انسان عشق را زنده مىكند و شناخت بدىها نفرت را و اين عشق و نفرت انسان را به حركت مىاندازند، جلو مىآورند و يا فرارى مىدهند.
بهتر بگويم، ما عاشق آفريده شدهايم، با سنجش و مقايسه، معشوق و معبود را انتخاب مىكنيم.
عشق و نفرت و ترس در ما هست.
ما با شناختها و مقايسهها، به اينها جهت مىدهيم و آنها را رهبرى میكنيم.
? مسئولیت و سازندگی | ص ۶۷
? استاد علی صفایی حائری
