سلام.
اگه یادتون باشه تصمیم گرفتم یه برنامه‌ٔ هفتگی داشته باشم برای حفظ‌کردن اشعار زیبای حافظ شیرازی و این کار رو به‌عنوان یه چالش هر هفته اینجا بذارمش و یادآوری کنم به خودم و دیگران که لازمه اشعار ناب رو حفظ کنیم تا کمی فرهیخته بشیم.
دوستان عزیزی که همراهی کردن، چه کردین؟ یه گزارش کار بدین برای دلگرمی و تشویق.
من که اون هفته مسافرت بودم از خود پنج‌شنبه. یه چیزی که به نظرم خیلی کمک می‌کرد به حفظ آسون‌تر غزل این بود که صدای شعرخوانی استاد موسوی گرمارودی رو بارها گوش دادم. کمک زیادی کرد در اینکه هم درست بخونم و بفهمم بعضی جاها با تغییر لحن، معنی جمله کلا تغییر می‌کنه و یه چیز دیگه می‌شه. خصوصا در بیت سومش مشهود بود. اگه قرار بود خودم بدون صوت شعر، حفظش کنم فکر کنم طور دیگه‌ای می‌خوندمش که معنیش رو خراب می‌کرد.
اینکه به متن شعر هم زیاد نگاه کنیم خیلی اثر داره در تشکیل تصویر ذهنی.
خب، قرار شد هر پنج‌شنبه شروع هفتگی چالش باشه.
برای اینکه بدونین ایدهٔ این چالش از کجاست حتما مطلب تو هم بیا و آشتی کن رو خوب بخونید؛ اونجا دربارهٔ شیوهٔ این حفظ هم، روندی رو پیشنهاد کرده که به نظرم عالیه.
برای شروع حتما نیت کنید.
اینم از دومین شعر حافظ که باید هفته دوم چالش (۶ تا ۱۲ آبان) حفظ کنیم:
اینم از تعبیر این فال:
زمانی که انسان به صحت کار خود ایمان دارد، نباید اعتنایی به سرزنش ها و طعنه های نادانان کند. تو که به راهی که انتخاب کرده ای، اعتقاد داری نباید با حرف مردم از راه خود بازگردی، به راه خود ادامه بده و از خدا یاری بخواه زیرا او از احوال همه بندگان خود آگاه است و محرم اسرار آنهاست.
