سلام و سرزندگی.
چندوقت پیش که علی میرصادقی توی خندوانه اومده بود، توی صحبتای خیلی جذابش درباره این قانون هم حرفایی زد.
واسم خیلی جالب بود و وقتی یه کم بهش فکر کردم دیدم چقدر درسته واقعا.
این قانون اسمش قانون 18، 40، 60 هست.
ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺩﺭﻭﺩ ﺑﺮ ﺧﻮﺩﻡ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ :
ﻗﺎﻧﻮﻥ ٦٠ /٤٠/ ١٨ ﺩﻛﺘﺮ ﺩﺍﻧﻴﺎﻝ ﺍﻣﻦ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ:
ﺩﺭ ﻫﺠﺪﻩ ﺳﺎﻟﮕﻰ، ﻧﮕﺮﺍﻥ ﺗﻔﻜﺮ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺧﻮﺩﺗﺎﻥ ﻫﺴﺘﻴﺪ.
ﻭﻗﺘﻰ ﭼﻬﻞ ﺳﺎﻟﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﻳﺪ، ﺍﻫﻤﻴﺘﻰ ﻧﻤﻰ ﺩﻫﻴﺪ ﻛﻪ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺷﻤﺎ ﭼﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ
ﻭ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺷﺼﺖ ﺳﺎﻟﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﻳﺪ، ﭘﻰ ﻣﻰ ﺑﺮﻳﺪ ﻛﻪ ﺍﺻﻼ ﻫﻴﭽﻜﺲ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺷﻤﺎ ﻓﻜﺮ ﻧﻤﻰ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ !
ﭘﺲ ﺑﻬﺘﺮ است ﺯﻣﺎﻧﻰ ﺭﺍ هدر دهید ﺑﺮﺍﻯ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﺷﺪﻥ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻟﺒﺎﺱ، ﺧﺎﻧﻪ ﻭ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﻫﺎ ﻭ ﻫﺪف هاﻯ ﺷﻤﺎ ﭼﻪ ﻓﻜﺮﻯ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ،
ﺻﺮﻑ ﺗﻔﻜﺮ ﻭ ﺍﻧﺪﻳﺸﻴﺪﻥ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻛﺎﺭﻫﺎﻳﻰ ﻛﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻫﺪﺍﻓﺘﺎﻥ ﻣﻰ ﺭﺳﺎﻧﺪ.
یه کم بشینیم درست فکر کنیم و خودمونو یه آدم 60 ساله فرض کنیم، به اطرافیان و کاراشون نگاه کنیم، می بینیم تا حدود زیادی همین نظر درسته که هرکسی مشغول زندگی و رویاها و کارای خودشه و خیلی با زندگی تو کاری نداره درواقع. اگرم کسی یه وقتی یه حرفی می زنه، در حدیه که می گه و می ره و بعد از مدتی تمام.
خب پس واسه چی با هر حرف کوچیکی زود از کوره در بریم و ناراحت بشیم
یا با هر حرفی خودمونو ببازیم و به رنگ و سلیقه بعضا نادرست دیگران دربیایم؟
یا چرا کار و اهدافی که برای خودمون چیدیم و دیگران شاید فهم و درکشون از اونا مثل ما نیست، وقتی بهمون ایراد می گیرن، ناامید بشیم و دست از تلاش برداریم؟
فقط کافیه درست ببینیم و توجهمونو بیشتر کنیم تا از سرزنش آدما درس بگیریم و با یه لبخند ازشون عبور کنیم و به راه خودمون به سمت اهداف عالی ادامه بدیم.
*****
حالا نمی دونم چرا به جای 18 مثلا ننوشت 20 :))
تا یه جورایی بازه بیست ساله بشن همگی.
احتمالا برای متفاوت بودن و جذاب تر شدنش باشه.
