مدتی هست که دوستان جدیدی که به جمع طراحان ui/ux اضافه شدن و با من ارتباط داشتند، ازم سوالاتی پرسیدند که به نظرم رسید راجع‌به مهم‌ترین‌هاش صحبت کنم.
اکثرشون دوره‌های عالی رو شرکت کردند، استادان معرکه‌ای داشتند و حداقل یک پروژه‌ی فرضی رو پیش بردند.
مهم‌ترین و پرتکرارترین سوالشون این بوده که، چیکار کنیم که طراحی‌هامون خوب و خلاقانه باشن؟؟؟
در جواب این سوال باید بگم، من هم اون روزهای اولی که وارد این حوزه شده بودم، استرس زیادی داشتم و اعتماد به نفس خیلی کمی. به طرح‌هام مطمئن نبودم و جسارت نشون دادن اونا رو به کارفرما یا مدیرم نداشتم.
دائم تصور میکردم طرح من اصلا خوب نیست، اصلا به درد نمیخوره و هیچ خلاقیتی توی اون وجود نداره و اینکه اگر خدایی نکرده به پست یه کارفرمای عزیز و سختگیر می‌افتادم بیشتر احساس ناکافی بودن بهم دست میداد. آزمون و خطای زیادی کردم، زیاد به خودم سخت گرفتم، تسلیم شدم، تشویق شدم اما بالاخره فهمیدم باید چیکار کنم.
من اول پذیرفتم که حرفه‌ای که واردش شدم تا حدی سلیقه‌ای هست و هرکسی خودش رو صاحب نظر میدونه و روی طرح و راه حل و تصمیم من نظر میده.
دوم سعی کردم تقریبا هر روز سایت‌های مختلفی از جمله دریبل، بیهنس، پینترست و awwwards و... رو تماشا کنم و بهترین‌هاشون رو برای خودم یه جا آرشیو و دسته‌بندی کنم. این باعث میشد به وقت نیاز سراغشون برم و ازشون ایده بگیرم. حتی یه وقت‌هایی از روی بهترین طرح‌ها برای تمرین کردن، کپی یا با چیزای دیگه ترکیبشون میکردم. این کار اوایل خیلی کمکم کرد چون با یه سری چیزای کاملا تجربی مثل اندازه‌ها، فاصله‌ها، سایزفونت‌ها و استانداردها یواش یواش آشنا شدم و سلیقه طراحی دستم اومد.
هیچ وقت طرح‌هایی که دوست ندارید یا شکست خوردن یا طرح‌های اولیه‌اتون رو دور نریزید. اجازه بدین یه گوشه‌ای باقی بمونن. چند ماه بعد که برگردین و به طرح‌های اولتون نگاه کنین خودتون متوجه پیشرفتتون میشید و کلی ذوق میکنین و این بهتون اعتماد به نفس و قدرت بیشتری میده که جلو برید و بیشتر از قبل تجربه کنید. تجربش رو دارم واقعا حس خوبی بهم میداد. :)
اما این کارها در عین اینکه فوق‌العاده خوبن، کافی نیستن.
همه میدونیم که تلاش برای یادگیری باید همیشگی باشه؛ چون نیازها و حتی سلیقه امروز کاربرانمون با فرداشون کاملا متفاوت هست و من با علم به این موضوع، زمان شروع طراحی، سعی میکنم بهترین خودم باشم و همه انرژی، خلاقیت و... رو برای کارم میذارم. زمانی که طرح تکمیل شد، از افراد مختلف با تخصص‌های مختلف حتی کاربران جامعه هدفم، درباره‌اش نظر میپرسم. اجازه میدم هر کسی با هر ذهنیتی که داره در موردش نظر بده و انتقاد کنه. این نظرات قطعا برای محصول فعلی یا محصولات بعدی سازنده هست.
بعضی از ماها ممکن هست بخاطر نداشتن اعتماد به نفس یا ترس از انتقاد، این کار رو نکنیم ولی باید با خودمون رو راست باشیم چون برای طراح خوب بودن باید انتقاد بشنویم، یاد بگیریم و باید اشتباه کنیم. این کارها باعث به دست آوردن یک تجربه ارزشمند می‌شه که در هیچ دوره و بوت کمپی به شما آموزش نمیدن و یواش یواش اعتماد به نفس بالایی هم پیدا میکنید. علاوه بر اون با ترکیب ایده‌های جدید، طرح‌های خلاقانه‌تری هم اجرا میکنیم.
پس از شنیدن انتقاد هرگز و هرگز نترسید چون به شدت کمک کننده هست.
در نهایت نتیجه می‌گیریم تا میتونید طراحی کنید، پاره کنید، دور بریزید (یادتون باشه طرح‌های قدیمی‌تر رو هم باید آرشیو کنین) و سوال بپرسید، تست بگیرید؛ چون با این کار هم ذهنمون خلاق‌تر می‌شه و به مرور می‌تونیم طرح‌های بهتری اجرا کنیم و هم رفته رفته اعتماد بیشتری به خودمون و طرح‌هایی که میزنیم پیدا میکنیم.
و نکته آخر
سعی کنین توی مسیری که دارید خصوصا اول راه از دوستان و همکاران باتجربه‌تر و یا منتورهایی که دارید، مشورت بگیرید و خودتون رو به چالش بکشید. اگر منتور ندارید میتونین از سایت ADPlist برای پیدا کردن منتورهای عالی و باتجربه کمک بگیرید.
همه این‌ها، صرفا انتقال تجربه بود و امیدوارم برای اون دسته از همکاران و دوستان عزیزی که دغدغه مشابه دارند، مفید واقع بشه.
