چرخه جهنمی
این روزا کارای تکراری زیادی میکنم تاحدی که دیگه حالم از انجامشون بهم میخوره.
صبح بلند میشم دست و صورتم رو میشورم......
تشکم رو جمع میکنم( تختخواب دارم ولی اصلا خوشم نمیاد رو تخت بخوابم تا خود صبح خوابم نمیبره).
صبحانه میخورم.....
توی پینترست ول میچرخم و نت رو به فنا میدم.....
با داداشم دعوا میکنم سر یه حرف کوچیک....
به پدر مادرم غر میزنم.....و بعدش کلی خود با خودم حرف میزنم.....
فیلم میبینم درحالی که اصلن نمیدونم درمورد چیه و داره چه زری میزنه.....
به خودم قولای الکی میدم و یهو جوگیر میشم....
کتاب میخونم و حتی یادم نمیمونه که درمورد چی داشتم میخوندم.....
ناهار میخورم....
برنامه ریزی های آرمانی میکنم.....
خودمو سرزنش میکنم..... با خودم توی ذهنم درگیرم.....
حسرت میخورم..... به کسی پیام نمیدم.... با کسی حرف نمیزنم.....
توی فضای مجازی الکی میچرخم.....
تا شب شد.....
شام میخورم....
اگر خدا بخواد فکر کنم فردا امتحان فلان درس رو دارم....
من میگه بیخیال بابا ما که آب از سرمون گذشته حالا چه یک وجب چه صد وجب....
فردا صبح مجبورم ساعت6بیدار بشم و کتابی رو که تا الان حتی لاشو باز نکردم واسه امتحان ترم اول جمع کنم...
کار خیلی سختیه بتونی درحد یه نمره پاس شدن نمره بگیری.... دیگران تو 90روز این کارو کردن در حالی که من توی 6ساعت..... مسخرس
دوباره میام توی ویرگول چرخی میزنم و آهنگی پلی میکنم که اصلن حال گوش دادن بهشو ندارم از بس تکراریه....
مسواک میزنم.... تشک و پتو رو پهن میکنم.... و میخوابم...
دوباره فردا روز از نو روزی از نو..... و این چرخه معیوب که منو به فنا داده هی ادامه داره !
دیگه کم کم دارم از خودم و زندگیم ناامید میشم...
جدی جدی انگار قرار نیست خوب بشه و من نمیتونم تغییرش بدم...
