شاید یه غیبت کبری....
دوستان بدون مقدمه چینی بریم که پست جدید و احتمالا آخرین پست بنده رو ادامه بدیم.
اواخر تابستون بود که با ویرگول آشنا شدم و خیلی نویسنده های خوش ذوق و جالبی داره . از اینکه تونستم با آدمایی متفاوت از خودم آشنا بشم خوشحالم.
از اینکه اینقدر واضح و زیبا همه چی رو تشریح میکردن و داستانای عالی مینوشتن بعضی وقتا به وجد می اومدم که وااای فلان پست چقدر خفنه و قلم نویسنده اش چقدر خوبه.
وقتایی بوده که نوشتن مثل یه دوست کمکم کرده و از تمام دوستای ویرگولی عزیز که بهم کمک کردن حتی واسه لحظه ای لبخند بزنم ممنونم.
به دلیل مشغله فراوان و ریختن کلی درس روی سرم راستش وقتی واسه بودن توی فضای مجازی ندارم. حالا نه اینکه استفاده نکنم اما خب دیگه مثل قبلا نمیتونم باشم. اما یه روزی وقتی رشته و دانشگاه مورد علاقم رو قبول شدم و از هر نظر نسبت به الانم قوی تر و بالغ تر شدم حتما برمیگردم و باهاتون درمیون میذارم. روزایی بوده که از شدت احساسات منفی فکر میکردم دیگه دوام نمیارم و همین الانه که از بپاشم اما هنوزم اینجام....
نفش میکشم مینویسم و احساس میکنم. شاید تا به حال فکر میکردم قوی نبودم و از پس هر چی که براومدم شانسی بوده. اما یه چیزی که هست اینه که زندگی هیچ وقت واسه هیچ کس آسون نبوده.
شاید یه چیزی که بقیه فکر کردن سخته واسه تو راحت بوده و برعکس چیزی که فکر میکردی سخته واست واسه دیگران مثل آب خوردن بوده( پیچیده شد که... ادامه بدیم....)
در جایگاهی نیستم که همچین حرفی بزنم اما به عنوان یکی که 17سالشه چیزی که از زندگی و دنیا برداشت کردم اینه که........
باید سختی کشید...... باید تحمل کرد..... باید شکست و دوباره قوی تر برگشت..... چون هرچیزی پایانی داره .
پس بیاید سعی خودمون رو بکنیم که قوی باشیم. سعی کنیم نهایت تلاشمون رو واسه بهترین ها بکنیم و حتی زمانایی که خسته و زخمی بودیم امیدمون رو از دست ندیم و بازم ادامه بدیم.
یه دیالوگی بود میگفت کسی که برنده شد بیشتر از تمام کسانی که باختند اشتباه کرده بود.
جمله ی جالبیه اگر بهش فکر کنی. خودم همیشه فکر میکردم با یه اشتباه همه رشته هات پنبه میشن و بوووووم به فناااا میری.
از اینکه همینطور زخمی و غمگین روی زمین بمونم چیزی به جز نابودی و افسرده بودن نمیرسم.
بعضی وقتا همین که پاشی انگار بازی رو بردی و من باید از رو زمین پاشم.
وقتشه که نسخه هایی از خودم که همیشه توی ذهنم وجود داشتن خودشون رو نشون بدن و منو نجات بدن.
رفقا لطفن خوب خوب مراقب خودتون باشید , و هر چیزی رو که بهتون آسیب میزنه رو رها کنید و به سلامتی تون خیلی اهمیت بدید .
پایان ^---^
