شاید یک نفر یک حرف کاملا متین و معقول را با حالتی بیان کند که ارتعاش و موج توهین‌آمیزش باعث شود کَر شویم طوریکه خود حرف را نشنویم. موج حرف زده شده تا دقایقی بعد در گوش و ذهنمان می‌چرخد و اوقاتمان را مکدر می‌سازد.
گاهی هم در لحظه‌ای اصلا توقع رفتار و کلمه‌ای را نداریم. هر قدر هم بدانیم به حرف‌ها نباید اهمیت داد و از این جور داستان‌ها، ولی در آن لحظه انگار زمان می‌ایستد و یخ می‌زنیم. با خود می‌گوییم چرا؟
هزار تا سوال در چند ثانیه از ذهنمان می‌گذرد. شاید منظوری نداشت. شاید به عمد نگفت. این واکنشش ناشی از چه موضوعی بوده؟ آن موضوع کی پیش آمده؟
خلاصه که یک رفتار و جمله نابه‌جا کلی سوال ذهنی با خود به همراه دارد.
