ام اس یک بیماری التهابی، مزمن و چند علتی و یک بیماری‌های خود ایمنی است که شایع‌ترین علت ناتوان‌کننده جوانان بعد از تصادفات به شمار می رود.
تغذیه در دو زمینه می‌تواند به بیماران ام‌اس کمک کند، یکی درزمینهٔ پیشگیری از ایجاد بیماری ام اس و دیگری درزمینهٔ کمک به درمان این بیماری.
در زمینهٔ نقش تغذیه در کمک به درمان بیماری ام اس لازم است دو جنبه را موردتوجه قرار دهیم:
اولین جنبه، توجه به نیازهای تغذیه‌ای فرد است.
در این دیدگاه لازم است جهت حفظ سلامتی فرد و جلوگیری از ایجاد برخی کمبودهای مواد مغذی، رژیم غذایی بیماران ام اس حاوی میزان توصیه‌شده از تمامی مواد مغذی باشد.
جنبه دیگر توجه به پاتوژنز بیماران ام‌اس است.
در دیدگاه دوم با تعیین رژیم مناسب با بیماری ام اس، مانع مصرف مواد غذایی مضر در این بیماران می‌شویم.
تغذیه در بیماران ام‌اس باید بر اساس بهبود و تنظیم عملکرد سیستم ایمنی، کاهش برخورد با آلرژن ها، کاهش دریافت اسید چرب اشباع از رژیم غذایی و دریافت میزان کافی از اسید چرب غیراشباع از رژیم غذایی و دریافت میزان کافی از اسید چرب غیر عشق با و مواد مغذی دیگر موردنیاز از رژیم غذایی باشد.
در این‌بین بعضی از مواد رژیمی خاص دارای مولکول‌های مؤثر در بهبود روند التهاب و پروسه خود ایمنی در بیماران ام‌اس هستند که از این‌رو مولکول‌های سالم نام دارند. مهم‌ترین آن‌ها عبارت‌اند از:
پلی فنول ها و کارتنوئید ها،
امگا ۳،
ویتامین D،
ویتامین A و غیره.
کمبود ویتامین D، دریافت بیش‌ازحد نمک و چاقی از عوامل تغذیه‌ای شناخته‌شده در افزایش بروز و شیوع بیماری ام اس هستند. در مطالعات مختلف و فراوانی دریافت ویتامین D کافی, حتی در زمان جنینی، در پیشگیری از ابتلا به بیماری ام اس مؤثر دانسته شده است.
ویتامین دی دارای اثرات تعدیل‌کننده سیستم ایمنی می‌باشد. این ویتامین سبب کاهش تکثیر لنفوسیت ها و کاهش تولید سایتوکاین‌های التهابی می‌شود. ازاین‌رو برای ویتامین دی نقش پیشگیری‌کننده از ابتلا به ام‌اس مطرح‌شده است. این ویتامین همچنین سبب جلوگیری از پیشرفت بیماری نیز می‌شود.
از دیگر عوامل تغذیه‌ای مستعد کننده ابتلا به بیماری ام‌اس می‌توان به رژیم‌های غذایی پرچرب با محتوای بالای اسید چربی‌های اشباع و رژیم‌های غذایی با محتوی بالا کربوهیدرات ساده اشاره نمود.
درنتیجه با توجه به مطالعات اخیر و پاتوژنز بیماری ام‌اس، با کاهش نمک مصرفی در سفره خانواده و مواد غذایی تهیه‌شده به شکل صنعتی می‌توان شیوع بیماری ام‌اس را در آینده کاهش داد.
کاهش دریافت چربی‌های اشباع و ترانس نیز با کاهش وزن و جلوگیری از شیوع چاقی، می‌تواند به کاهش بروز و شیوع ام اس در جامعه کمک نماید.
این مبحث با توجه به گستردگی آن در جای دیگری به تفضیل بیان شده برای هر سر فصل زیر مقاله ای جداگانه تهیه گردیده است که در صورت تمایل می توانید با کلیک روی هر مطلب، اصل مقاله را مطالعه بفرمائید:
نقش تغذیه و رژیم درمانی در ام اس
