آپوستیل یک برچسب زرد رنگ یا مهر یا بارکد استاندارد بین المللی است که صحت یک سند عمومی را تایید می کند.
کلمه “Apostille” ریشه‌ای فرانسوی دارد و از کلمه قدیمی “Postille” به معنی حاشیه گرفته شده
این فرآیند استفاده از اسناد در کشورهای خارجی را برای مهاجرت ساده می کند و نیاز به گواهینامه های متعدد را از بین می برد. در اصل، این یک مهر تأیید روی ترجمه ها است که می گوید: "این سند واقعی است و می توان به آن اعتماد کرد."
در ابتدای 1950 به دلیل مراودات کم بین کشورها و کند بودن تایید اسناد خارجی بسیاری از کشورها و تجار و شرکت ها دچار نارضایتی هایی شدند، لذا و طبق پیشنهاد شورای اروپا، سازمان کنفرانس حقوق بین الملل خصوصی لاهه کنوانسیونی را تهیه نمود که به وسیله آن روند تصدیق و قانونی سازی اسناد خارجی تسهیل گردد. در سال 1956 میلادی در طی برگزاری هشتمین جلسه کنفرانس لاهه، تصمیم بر تشکیل کمیسیون ویژه جهت تهیه پیش نویس کنوانسیون مزبور گرفته شد. در سال 1959 میلادی، نهمین جلسه کنفرانس به ریاست آقای پانچود (قاضی دادگاه فدرال کشور سوئیس) و حضور آقای گلولاک (دبیر اول وزارت خارجه یوگسلاوی به عنوان نایب رئیس جلسه) و آقای دروز (نماینده دفتر دائمی‌کنفرانس لاهه) تشکیل و در آن پیش نویس کنوانسیون آپوستیل تدوین شد، و در 26 اکتبر 1960 میلادی در طی برگزاری نهمین جلسه کنفرانس لاهه، متن نهایی این کنوانسیون مصوب شد و سپس کنوانسیون آپوستیل در 5 اکتبر 1961 میلادی نخستین امضاء خود را دریافت نمود. 5 کشور از آلمان، اتریش، یونان، لوکزامبورگ و سوئیس نخستین کشورهایی بودند که این کنوانسیون را امضاء نمودند. در مورخ 21 ژانویه 1965، مطابق بند 1 ماده 11 کنوانسیون، شصت روز پس از سپردن سومین سند تصویب نهایی از طرف کشور فرانسه قابلیت اجراء پیدا نمود.
