یک چیزی که پلت فورم ویرگول با نگاه اول برایم جذاب آمد محیطی بود که من را به نوشتن از شطحیاتم تشویق کرد. منظورم از شطحیات این است که هرچیزی به ذهنم می رسد در اون لحظه خاص که البته حاصل تجربه شخصی فکری عملی یا البته عاطفی است رو بدون اینکه به روش بیانش فکر کنم، بدون این که سعی کنم بریزمش تو یک قالب رسمی، یا حتی بدون این اینکه سعی کنم دقیق و کامل بیان کنم، به اشتراک بگذارم. گویی که در گعده ای دوستانه داریم از شطحیاتمون می گیم.
احتمالا محیط دوستانه و ساده ویرگول این حس را بهم داد. احتمالا دست فرمون من برای استفاده از این فضای جدید برای نوشتن و گفتن همین شطحهات باشید. یعنی در مورد چیزها و تجربه ها خواهم نوشت که فکر می کنم برای بقیه می تونن جالب باشن اما در همان فضایی که داریم با رفقا در مورد یک چیزی که همون لحظه از ذهن تراوش کرده حرف می زنیم.
شطحیات الزاما سطحی نیست. می شود در تجربها حسی عاطفی شناختی آدمی اتفاقا خیلی دقیق شد اما مثل یک ماده خام که تصفیه نشده بسته بندی نشده. شطحیات الزمان شخصی نیست. در مورد امر عمومی از هم می شه گپ و گفت داشت. گفت و شنید و با هم و بلند بلند فکر کرد. شطحیات الزمان چرت و پرت نیست. البته ممکن است چرت و پرت هم باشد نباید به شطحیات استناد کرد اما می تواندکلی ایده و حرفهای جدی از این طریق تبادل و پخته شود.
خلاصه اینکه کم کم بیشتر شطحیاتم را در مورد تجربه های شخصی، سیاسی و اقتصادی به اشتراک خواهم گذاشت. قابل استناد نخواهند بود. ولی سرریز تجربه های لحظه های جدی زندگی من هستند.
