بوتیمار آب ها

بوتیمار آب ها

می خواستم برای نهال شاه توتی که زیر سایه وارونه کرگدن ها،

ساقه می کشاند جنون خونینش را،

هلول کنانم ستارگانم، خاموش ش ش ش..

باد بود

اما، احساسش نمی کردم

زمان، تاول بدخیم کهکشان،

نطفه بسته در

زهدانی که من و ماییم،

انگشت نمای کیهان،

آسمان،

باران..

حاصل تجاوز DNA شهوانی گله کفتارهای پیر به ترشح پیله های منقبض پروانه

سکون

سکون

سکون، تنها بود ما بود

تنها جاری، بر لال سال ها و نهال ها..

برگی تکان خورد

خون شاهتوتی ریخت

آب تکان خورد

هوا تکان خورد و آواز زنی پیچید بر شکوه شاهتوت نهال

سیلی ای زیر گوشم خواباند، باد

می گزید تنم را و سرم را باد

گیج و جان گرفته،

شگرف جوشش دوباره حیات در تنم

نقشه جنگل نهال های نحیف و سبز، زیر پوستم

جاری را حس می کردم

حرکت را

سبز را

و باد را

بر گردن و استخوان های وفادارم!

نهالک لرزان

نهالک لرزان

باد می وزاندمان و کهکشانی می خمید سمت تاریکی زهدان من و ما،

و نور..

شراب شاهتوت در گلوی زن، می عاشقید و زمین،

رقص آهنگینش را حالا،

مدیون باد بود..

تنفس طلوع و بکارت ترد تبالود روح آب،

دمی از تاکستان سیری بی مدار

بازدمی می طلبد،

تابوت طبایع بلند را، بر شانه های دریا...

هوهوهو می کشاند حلزونی گوشم را

و سیاره ای مرده را به حلزونی ترانه کیهان بازمی گرداند

این دمادم مطنطن آبی،

این دریا،

این هو...

شاهتوت نویسان/ کاووس

14 می 2020