سال 97 برای من مقارن با یک اتفاق عظیم بود. مادر شدن! من همیشه فکر میکردم بچه دار شدن نقطه پایانیه بر تمام آرزو ها و هدف های شخصی. حتی وقتی که بچه نداشتم، یا قبل تر از اون وقتی که مجرد بودم، استفاده موثر از زمان و پیگیری و رسیدن به اهداف شخصی برای من خیلی سخت بود! درگیر کمال طلبی و اهمال کاری و ... بودم و فاصله ای که با رویاهام داشتم آزارم می داد. اما مادر شدم و به چشم خودم دیدم که این موجود کوچولو سرشار از عشق می تونه انگیزه آدم رو برای زندگی به توان هزار برسونه.
و اما من در سال 97 چی یاد گرفتم که میتونه در کوله پشتی 98 ام جا داشته باشه و در مسیر یک ساله ای که پیش رو دارم کمکم کنه؟
خداحافظ کمال طلبی: با داشتن یه بچه کوچیک معمولا کارها نصفه و نیمه ولی با لذت انجام میشه. یا باید به دلیل کمبود وقت دست به هیچ کاری نزد و افسرده شد یا اینکه از انجام کارهای ناقص لذت برد و پیروزی های کوچیک رو جشن گرفت.
ناامیدی هرگز: هیچ کس به اندازه یک مادر نمیتونه جمله "فردا روز دیگری است" رو درک کنه! اگه امروز از دست بچه به مرز دیوونگی رسیدی و از خستگی استخون هات درد می کنه، می تونی امیدوار باشی که فردا هیچ ربطی به امروزت نداره و ممکنه روزی سرشار از عشق با یک بچه خوش رفتار و سازگار داشته باشی. پس هر شب با امید به فردا سر روی بالش می گذاری.
اولویت بندی و مدیریت زمان: با وجود بچه ای که تقریبا در تمام لحظات بیداری مثل گل سینه به مادر وصله باید هر فرصتی رو غنیمت شمرد و کارهای مهمتر رو زودتر و سریعتر به انجام رسوند.
صبر، صبر و صبر : این مورد واقعا احتیاج به هیچ توضیحی نداره! با بچه ها باید فقط صبوری کرد وگرنه با از کوره در رفتن فقط گره های ارتباطی کور تر میشن.
چه مواردی رو دوست دارم از کوله ام بیرون بیارم؟
عدم تمرکز: مصداق این قضیه شبکه های اجتماعیه که وقت زیادی از من میگیره و اطلاعات پراکنده و غیر موثری به من اضافه می کنه. دوست دارم از شبکه های اجتماعی به طور هدفمند و در زمان های معین استفاده کنم. به عبارتی کنترل استفاده از این ابزار رو به دست بگیرم.
ضعف در استمرار: استمرار انجام کارهای کوچیک برای من خیلی سخته. یک حسی از درونم میگه ولش کن، از فردا شروع کن، امروز نشد مهم نیست. این ماجرا می تونه حتی در موارد خیلی جزئی مثلا خوردن قرص تقویتی هم اتفاق بیفته!
مدال های افتخار من در سال 97 چی بودند؟ این مدال ها مثل پیکسل به کوله من وصل هستن!
خانه داری: یکی از حوزه های به شدت مغفول مانده زندگی من کدبانوگری و خانه داری و ... بود که امسال موفق شدم چند تا پروژه بهبود خیلی عظیم رو در خونه پیاده کنم و در انجام کارهای استمراری و ملال آور خونه هم تا حد زیادی موفق باشم. البته این موفقیت رو مدیون یک سال سرکار نرفتم هستم!!!
برنامه ریزی: امسال برای برنامه ریزی ها از نرم افزار فوق العاده قدرتمند ترلو استفاده کردم که خیلی خوب بود. چند بار خواستم ابزار برنامه ریزی رو عوض کنم و بولت ژورنال که به شدت ترند شده درست کنم اما گرفتار این خطا نشدم و به ابزار خودم چسبیدم!
ویرگول: امسال شانزدهمین سال وبلاگ نویسی من هست و بسیار خوشحالم که در سال گذشته در ویرگول مطلب نوشتم. انشاالله در سال 98، منظم تر و هدفمندتر پست خواهم گذاشت.
سال بسیار خوبی رو برای همه دوستان ویرگولی از خدای متعال خواستارم.
