بچه ها خیلی جالبند. اون ها به طور غریزی و بدون نیاز به آموزش شروع به کسب مهارت های جدید می کنن. مثلا یکی از مهارت هایی که دختر من اخیرا به دست آورده، مهارت غلت زدن هستش. البته این دستاورد به راحتی کسب نشده و پشت این موفقیت، یک هفته تلاش مستمر، صدها بار شکست خوردن، اشک ریختن و حرص خوردن بابت نرسیدن به هدف، و باز نا امید نشدن و تلاش بیشتر بوده.
حالا هم که موفقیت حاصل شده ، بازهم تلاش می کنه تا در این مهارت بهتر و بهتر بشه و مهارت های جدید مرتبط، مثلا چهاردست و پا راه رفتن رو کم کم یاد بگیره.
تلاش کردن از طریق تمرین و تکرار، در ذات ماست. نا امید نشدن و ثابت قدم بودن، فطرت ماست. این ویژگی های مثبت در وجود ما نهادینه شده. ای کاش هیچ وقت اسیر تنبلی و نا امیدی، که با ذات ما بیگانه است نشیم.
