مقایسه رویکرد فرد مدار کارل راجرز و کوچینگ: شباهت‌ها و تفاوت‌ها نویسنده کاظم دروگریان
نویسنده کاظم دروگریان
رویکرد فرد مدار کارل راجرز و کوچینگ هر دو بر رشد فردی و توانمندسازی افراد تاکید دارند، اما تفاوت‌های مهمی نیز بین آن‌ها وجود دارد.
شباهت‌ها:
تاکید بر توانایی ذاتی انسان برای رشد: هر دو رویکرد معتقدند که هر فرد پتانسیل رشد و تغییر را در درون خود دارد.
ایجاد فضایی امن و حمایتی: در هر دو رویکرد، ایجاد یک محیط امن و بدون قضاوت برای بیان احساسات و افکار، بسیار مهم است.
تمرکز بر اهداف و آینده: هر دو روش به فرد کمک می‌کنند تا اهداف خود را مشخص کرده و برای رسیدن به آن‌ها برنامه‌ریزی کند.
تسهیل خودآگاهی: هر دو رویکرد به فرد کمک می‌کنند تا به شناخت بهتری از خود و نقاط قوت و ضعف خود برسد.
تفاوت‌ها:
هدف اصلی: رویکرد فرد مدار بیشتر بر درمان مشکلات روانشناختی و افزایش سلامت روان تمرکز دارد، در حالی که کوچینگ بیشتر بر رشد شخصی و حرفه‌ای و دستیابی به اهداف مشخص تمرکز دارد.
نقش مربی: در رویکرد فرد مدار، درمانگر نقش بیشتری در هدایت جلسه و ارائه تفسیر دارد، در حالی که در کوچینگ، کوچ بیشتر نقش یک همراه و پرسشگر را ایفا می‌کند و به فرد کمک می‌کند تا خودش به پاسخ‌ها برسد.
محتوا و تکنیک‌ها: تکنیک‌های مورد استفاده در هر دو رویکرد متفاوت است. رویکرد فرد مدار بیشتر بر ایجاد رابطه درمانگر-مشتری و ابراز احساسات تمرکز دارد، در حالی که کوچینگ از ابزارهای متنوعی مانند پرسش‌های قدرتمند، تمرین‌های عملی و بازخورد استفاده می‌کند.
مدت زمان: رویکرد فرد مدار معمولاً جلسات طولانی‌تری دارد و ممکن است ماه‌ها یا سال‌ها ادامه یابد، در حالی که کوچینگ معمولاً کوتاه‌مدت‌تر است و بر دستیابی به نتایج سریع‌تر تمرکز دارد.
نتیجه‌گیری:
اگرچه رویکرد فرد مدار و کوچینگ شباهت‌های زیادی دارند، اما اهداف، نقش مربی، تکنیک‌ها و مدت زمان آن‌ها متفاوت است. انتخاب بین این دو روش به نیازها و اهداف فردی شما بستگی دارد.
