تقویم سال 98

با پایان یافتن سال 1398 تعداد پست هام در ویرگول به 61 عدد رسید.در حالی که هرچه جلو رفتم متوجه شدم که چقدر در نوشتن ضعیفم و خیلی از نوشته هام هیچ خاصیتی ندارند.(لطفا در قسمت کامنت ها از من الکی تعریف کنید، قول می دم بدم نیاد!)

فروردین:

• سال با سیل شروع شد و کشوری که از خشکسالی له له می زد ناگهان بیدار شد و دید داره آب خفه ش می کنه. امیدوارم در سال جدید خدا خودش مراعات کنه!
• در این سال قیمت ها دو برابر شد ولی درآمد ما تکون نخورد.
• در سال 98 تصمیم داشتم ماشین بخرم که نتونستم وارد سایت خرید ایران خودرو بشم. از طرفی به حرف یکی از آشنایان مشفق هم گوش کردم که گفت دست نگه دار که به زودی ماشین ارزون میشه. این شد که تا حالا نه ماشین از صعود قیمتیش باز مونده و نه من از بازار آزاد خرید کرده ام.

خرداد ماه:

• اوایل خرداد 98 بود که یه موشک کاتیوشا به نزدیکی سفارت آمریکا در بغداد اثابت کرد. ترامپ که نشون داده دست به توئیتش خوبه، فوری یه توئیت کرد که «هرگز دوباره آمریکا را تهدید نکنید.» ظریف هم جواب داد:«هیچ وقت یک ایرانی را تهدید نکنید.» این نوع توئیت های مهربانانه از سوی افرادی که کلا با تصمیماتشون دارند سال و قرن ما را می سازند جرقه ای در ذهن من ایجاد کرد که رویدادها را جور دیگری ببینم و تحلیل کنم.(توئیتری که فیلتره و ماها از نوشتن توش منع شده ایم توسط تمام آقایون استفاده میشه، اینم یه طنز تلخ!)
• ماه رمضون بود که خبر اومد شهردار سابق تهران، زن دومش را با سلاح گرم کشته. نامبرده از دوازده سال دانش آموزی ما 16 سالش را وزیر آموزش و پرورش بود. یاد خبرایی افتادم که در مورد ایشون و کانون گرم خونواده شون (البته با همسر اول) خونده بودم. طبق نگاهی که قبلا در موردش باهاتون صحبت کردم به این نتیجه رسیدیم که قاتل عفو خواهد شد. در موردی دیگر جنجالی شد که فلان بازیگر پیشکسوت، چند سالیه با یه زن جوون تجدید فراش کرده ولی صداش در نیومده. خانواده ی اول ایشون شدیدا تکذیب و از پدر خونواده حمایت کردند ولی خودش فورا برگشت گفت: گرفته ام که گرفته ام .
• 22 خرداد بود که نخست وزیر ژاپن شال و کلاه کرد و اومد تهران که ما را با ترامپ آشتی بده. چقدر توی خبرها و توی فضای مجازی این کار مهم جلوه داده می شد و چقدر با روح و روانمون بازی کردند. شاید آب پاکی که همون اول روی دست این بنده خدا ریختن بهترین خبر سال 98 بود .چون نه خودش را معطل کردن نه مثل همیشه با ذهن و احساس ما بازی. اینی که اول سال گفتن «نه مذاکره میشه نه جنگ»، اطمینان بخش ترین تصمیم بود که کسایی را که بهش اعتماد کردن توی این دوران هجوم دروغ و رسانه گیج و ویج نگه نداشت. در این مورد فقط کافیه به جملاتی که طی یک سال گذشته توسط رئیس جمهور خودمون ادا شده نگاه بیندازید تا ببینید فرق کسی که قاطع حرف می زنه با اونی که هر روز یه چیزی میگه چیه.

مهر ماه:

• کشمکش چند ساله ی کشور که نسوان برن استادیوم یا نه ادامه داشت تا این که فیفا دستش را روی دُکمه ی اولتیماتوم گذاشت و بالاخره آنچه در ایران امکان پذیر نمی نمود امکان پذیر شد: «در بازی ایران و کامبوج دو تیم در حضور خانم های هموطن به دیدار هم رفتند » تا نشان دهند همیشه یه مصلحت هایی وجود داره که باید لحاظ شه.
• اواخر مهرماه بود که آقا نیما (یکی از آقا زاده های خارج نشینن )دستگیر شدن. همون دید کوفتیم بهم میگه این بنده خدا هم مهره ی سوخته بود وگرنه دُم به تله نمی داد.حالا نمی دونم «صدای مردم » را باید از کجا بشنوم؟

آبان ماه:

• شاید گُل اتفاقات سال 98 جمعه ی آخر آبان بود که رئیس جمهور صبح بیدار شد و فهمید بنزین گرون شده. اینگونه بود که اینترنت ها قطع شد و کمی سنگ به این طرف و اون طرف پرتاب! فردی که مخالف دو نرخی بودن قیمت بنزین و استفاده از کارت بنزین در دولت قبل بود حالا با خفت و ...مجبور شد همون طرح را اجرا کنه .الله اکبر(نه از اون، از ما و انتخاب هامون! اون افزایش قیمت بنزین را گردن نمیگیره و ما کلا هیچ چیزی را!!)

دی ماه:

• حضور سردار سلیمانی در عراق لو رفت و آمریکا ترورش کرد. نشانه ی ضعف حکومت ها تروره و این گونه اقدامات نکته ی بسیار مهمی در سنجش ضعف یه دولت یا جریانه.آمریکا از اوبامایی که با پنبه سر می برید رسیده به رئیس جمهوری دیوانه.

از اونجایی که آقای سلیمانی برای اکثر ایرانی ها نماد یه فرمانده ی همیشه پیروز با چهل سال تجربه ی نظامی است (کاری به نظر شخصی شما ندارم ها)، طبیعی بود که مرگش ایرانی ها را احساسی کنه. شاید حمله ی ایران به پادگانی در عراق اولین حمله ی نظامی رسمی یه کشور با اعلام قبلی به دولت آمریکا در طول تاریخ باشه . این حوادث گذاره ی خروج آمریکا از آسیای جنوب غربی را به خواست عمومی تبدیل کرد. اشتباه ایران در زدن هواپیمای مسافربری خودش و حذف بسیاری از پست های خشمگینانه ی ویرگولی توسط مدیریت محترم و باز هم یه کم شیطنت بعضی از جوونها توی بعضی جاهای پایتخت از عوارض این قضیایا بود.

اسفند ماه:

هجوم ویروس کرونا به کشور کلا همه چیز را تحت الشعاع قرار داد و پایان سال را به آغاز سال بعد منگنه کرد.

ترین های 98

گیرترین پست ویرگولی:

مربوط است به یک توسعه دهنده ی اندروئید که میگه ویرگول را کج کنید و با نوشتن این پست من یکی را به وسواس انداخته.

رو مُخ ترین کار سال:

میگن مملکت مال خُسروانه و خودشون بلدن شُتُر را کجا بخوابونن. اصلا منظورم به تیم ویرگول و آپدیت جدید این سایت نبود!

لج درآورترین فرد سال:

این بخش کاندید زیاد داره.

ناراحت ترین فرد سال:

نفر دوم از سمت چپ!