دوما، گیرم برای وقت های تلف شده ی زندگیه تک تک ما ها وقت اضافه در نظر بگیرن ..
به چه درد می خوره
وقتی که دیگه انرژی اون لحظه ی تلف شده مونو نداریم، وقتی که حوصله اش نیست، وقتی که دیگه سَر مون رو گرم نمیکنه، وقتی که دیگه مسئله مون نیست
و
وقتی که دیگه اون نیست.
حالا گیرم نتیجه ای هم داشته باشه، زندگی که نتیجه نیست.
و چه وقت هایی که از زندگیه ما تلف شد، بدون در نظر گرفتن همون وقت مُرده ی اضافه.
