به رقابت‌های تن‌به‌تن، ورزش رزمی می‌گویند یعنی درگیری فیزیکی باسلاح یا بدون سلاح. ورزش‌های رزمی تاریخچۀ طولانی دارند که با تمرین برای آمادگیِ جنگی شروع می‌شود. بیشتر ورزش‌های رزمی ریشه در فرهنگ دارند مثل انواع هنرهای رزمی شرق آسیا، ازجمله کاراته، کونگ‌فو، جوجیتسو و تکواندو. همۀ این ورزش‌های رزمی تکنیک و فرم واحدی دارند که در آن یک نفر باید مسابقه را ببرد و قهرمان شود. بعضی از ورزش‌های رزمی با استفاده از سلاح انجام می‌شود، مثل شمشیربازی که از شمشیر استفاده می‌کنند.
برخی از ورزش‌های رزمی محبوب عبارت‌اند از: بوکس، کاراته و هنرهای رزمی ترکیبی. در بوکس یا مشت‌زنی دو نفر با ضربات مشت در دو نوع آماتور و حرفه‌ای، با یکدیگر مبارزه می‌کنند. هنگام مشت‌زدن، دو شرکت‌کننده باید از دستکش مخصوص بوکس استفاده کنند. این ورزش در زمان مشخصی یعنی در راند‌های 3 دقیقه‌ای و با کنترل دقیق داوروسط در داخل رینگ انجام می‌شود. کاراته، هنر مبارزه‌کردن با دست‌خالی و یکی از رشته‌های هنرهای رزمیِ ژاپن است که دو رقابت‌کننده برای دفاع از خود ضربات متعددی با دست‌وپا به هم می‌زنند. هنرهای رزمی تکمیلی یک ورزش رزمی کامل است که مبارزان می‌توانند از ضربه‌های مُشت، آرنج، زانو، لگد، فنون درگیری و گلاویز شدن در خاک و فنون پرتابی استفاده کنند.
