سلام
امروز وقتی داشتم با دوچرخه میرفتم خونه احساس که دوست دارم راجب یه چیز بنویسم!:) و باعث شد بیام و اولین مطلبم رو توی ویرگول براتون بنویسم . اصولا موضوعات باحال زیادی برای نوشتن وجود داره ( مخصوصا با سلیقه ی من که تقریبا همه چیز رو دوست دارم ) و انتخاب بین این همه موضوع برای اولین نوشته نیاز به فکر کردن داشت . ولی از بین این موضوعات بازی های ویدیوئی چیزیه که واقعا دوسش دارم . ( ولی متاسفانه سیستمم ضعیفه !) پس تصمیم گرفتم اولین پستم رو در این باره بنویسم .
این پست راجب بازی خاصی نیست بلکه درباره خود بازی های ویدیوئیه !
آره چند وقتی بود دیگه توی بازی ها به یه پوچی عمیقی رسیده بودم و دیگه تقریبا با اکراه بازی می کردم تقریبا بازی هایی که تو محدوده ی سلیقه من با توجه به سیستمم میتونستم انجام بدم نا امیدم کرده بودن (: در واقع سلیقه من شوتر اول شخصه .
البته بازی های درست و حسابی سبکای دیگه رو هم دوست دارم مثلا با اینکه از مخفی کاری و نقش آفرینی زیاد خوشم نمیاد عاشق اساسینز کرید 2 ام . بازی فوق العاده ای که توش گیم پلی متعادل و دوست داشتنی بود ، داستان درگیر کننده و دلنشین بود و موسیقی که نگم براتون شاهکار جسپر کید شما رو به خیابان های فلورانس میبره و رنسانس رو براتون معنا میکنه . خب بگذریم قرار بود از بازی خاصی صحبت نکنیم (: احساس میکردم دیگه داستان بازی ها جاذبه این رو که من رو ساعت ها پای صندلی کامپیوترم بنشونن ندارن .
تا اینکه به این نتیجه رسیدم بازی های ویدیوئی نمیتونن از نظر داستان به عمق فیلم برسن . پس بهتره اون چیزی که هستن رو ازشون قبول کنیم .( منظورم این نیست که داستان مهم نیست بلکه داستان لازمه بسیاری از سبک هاست و تو سبک های دیگه هم یه نمره مثبت درست و حسابیه ! ) و به یه گیم پلی خوب بایه داستان متوسط که سرگرم کنندست اکتفا کنیم !
الانم برم که یه شوتر خوب و سرگم کننده با یه گیم پلی بی قید و بند ( یعنی درگیر چیزی نباشی فقط بکشی بری جلو . دیگه لفظ بهتری پیدا نکردم !) پیدا کنم و مشغول بشم (:
توجه این پست کاملا نظر شخصیه بندست !
