یکی از اختلالاتی که می‌تواند سلامت جسمی افراد را تحت تاثیر قرار دهد، پرخوری عصبی (Stress-Eating) است؛ پرخوری عصبی که به آن بولیمیا (Bulimia) هم گفته می‌شود، شامل مصرف مقدار زیادی مواد غذایی (Bingeing)، در مدت زمانی کوتاه (مثلا زیر 2 ساعت) است! به طوری که پس از آن، فرد از طریق استفراغ اجباری، یا مصرف ملین‌ها و دیورتیک‌ها، به پاکسازی روده‌های خود می‌پردازد (Purging). افرادی که به بیماری پر اشتهایی عصبی مبتلا هستند، معمولا یک چرخه پرخوری و پاکسازی (binge-purge) را دنبال می‌کنند، که حتی به چندین بار در روز نیز میرسد! تکرار این فرایند، باعث در خطر افتادن سلامت جسمی آن‌ها خواهد شد.
بسیاری از افراد صرف نظر از جنسیت آن‌ها، درگیر Stress-Eating هستند؛ با این حال این اختلال، بیشتر در زنان دیده می‌شود! عمده افراد مبتلا به بیماری بولیمیا، در بازه سنی ۳۰ تا ۵۰ سالگی دچار عوارض این بیماری می‌شوند؛ زیرا تا قبل از آن، معمولا افراد می‌توانند وزن طبیعی یا کمی بیشتر از آن را حفظ کنند. افرادی که به این بیماری مبتلا هستند، برای جلوگیری از پرخوری عصبی، از دو راه برای رفع مشکل خود کمک می‌گیرند؛ یا استفراغ‌های عمدی و استفاده از ملین‌ها یا اقداماتی مانند روزه گرفتن و ورزش شدید.
یکی از مهم‌ترین اختلالات روانشناختی و غذا خوردن، پرخوری عصبی یا بولیمیا نامیده می‌شود؛ افراد مبتلا به این اختلال، در مدت زمان کوتاهی حجم زیادی از مواد غذایی را مصرف می‌کنند! این گونه بیماران معمولا در هنگام خوردن غذا، کنترلی بر روی اشتهای خود ندارند؛ مسلما صرف حجم بالایی از مواد غذایی، باعث اضافه وزن می‌شود.
مبتلایان به پر اشتهایی عصبی، از روش‌های نادرست برای کاهش وزن کمک می‌گیرند:
از روش‌های پیشگیری از افزایش وزن، در افراد مبتلا به بولیمیا است! معمولا در اواخر دوران کودکی و اوایل بزرگسالی، بیماری بولیمیا ظاهر می‌شود؛ این افراد، هنگام غذا خوردن و پرخوری، احساس شرم دارند؛ آن‌ها سعی می‌کنند با روش‌های پاکسازی، مانند استفراغ عمدی، حس بهتری پیدا کنند. البته آن‌ها فرایند پرخوری و پاکسازی خود را در خفا انجام می‌دهند.
ابتلا به اختلال پرخوری عصبی، علت مشخصی ندارد! در واقع، علت این اختلال هنوز به طور دقیق مشخص نشده است؛ با این حال، عوامل زیادی می‌توانند در ابتلای افراد به غذا خوردن احساسی (Emotional Eating)، یا همان بولیمیا نقش داشته باشند.
برخی از مهم‌ترین علل پرخوری عصبی به قرار زیر هستند:
یکی از مشکلاتی که بسیاری از افراد مبتلا به بیماری بولیمیا با آن روبرو هستند، ابتلا به سایر اختلالات اعصاب و روان است؛ برای مثال، اکثر افرادی که دچار Bulimia هستند، اختلالاتی مانند افسردگی، اضطراب، وسواس فکری اجباری و اختلالات مصرف مواد را نیز تجربه می‌کنند! به همین دلیل، برای درمان پرخوری عصبی، پزشک متخصص باید وجود چنین اختلالاتی را نیز بررسی کند.hopkinsmedicine
به طور کلی، علائم ابتلا به اختلال پرخوری عصبی، در چند گروه تقسیم بندی می‌شوند:
یکی از رایج‌ترین نشانه‌های ابتلا به Emotional Eating، فرسایش سطح داخلی دندان‌ها است؛ بسیاری از دندانپزشکان، بر این باورند که بیماران مبتلا به بولیمیا، به دلیل استفراغ بیش از حد، دچار فرسایش دندان در سطح داخلی می‌شوند! با این حال، سلامت دهان و دندان تنها نشانه فیزیکی ابتلا به پر اشتهایی عصبی نیست.
در ادامه، برخی از رایج‌ترین نشانه‌های فیزیکی این اختلال را نام می‌بریم:
افرادی که از استفراغ عمدی برای پاکسازی استفاده می‌کنند، عموما گونه‌های پف کرده دارند؛ پینه پشت دست نیز، ناشی از فرو بردن دست در دهان، برای استفراغ عمدی است! البته، برخی از بیماران بدون انجام چنین حرکتی می‌توانند استفراغ کنند؛ بنابراین ممکن است مبتلایان به پرخوری عصبی، چنین نشانه‌ای را نداشته باشند.
علائم رفتاری پرخوری عصبی، توسط اطرافیان و خانواده تشخیص داده می‌شوند؛ از جمله این علائم می‌توان موارد زیر را نام برد:
پرخوری عصبی را غذا خوردن احساسی نیز می‌دانند! علت این مساله، بروز انواع اختلالات اعصاب و روان در بیماران مبتلا به بولیمیا است؛ بعضی از مهم‌ترین اختلالات اعصاب و روان در بیماران پر اشتهای عصبی، شامل موارد زیر هستند:
ابتلا به پر اشتهایی عصبی عمدتا در زنان رخ می‌دهد؛ اما مردان نیز می‌توانند به این اختلال عصبی دچار گردند! ابتلا به پرخوری عصبی، عمدتا در سال‌های نوجوانی رخ می‌دهد؛ بیماران معمولا تا سنین ۳۰ سالگی، می‌توانند وزن طبیعی یا اضافه وزن محدود خود را حفظ کنند؛ در نتیجه، علائم اولیه Bulimia در آن‌ها ظاهر نمی‌شود، اما در بازه سنی ۳۰ تا ۵۰ سالگی، بیماری بولیمیا تشخیص داده می‌شود.eatingdisorderhope
عمده بیماران اختلالات خوردن، از خانواده‌هایی هستند که سابقه این اختلالات و بیماری‌های جسمی و سایر مشکلات سلامت روان را دارند؛ مهم‌ترین اختلالاتی که می‌توانند عامل ابتلا به پرخوری عصبی باشند، شامل اختلالات اضطرابی، اختلال مصرف مواد و نوسانات خلقی هستند. نکته دیگر اینکه، اختلال Stress-Eating معمولا در افرادی ظاهر می‌شود که اعتماد به نفس پایینی دارند؛ عمده این بیماران، به دلیل ترس خود از اضافه وزن، دچار پر اشتهایی عصبی می‌شوند.
بسیاری از بیماران، Bulimia خود را تا جایی که بتوانند مخفی نگه می‌دارند؛ البته ناآگاهی اعضای خانواده و دوستان درباره این اختلال نیز، باعث می‌شود تا متوجه بیماری فرد نشوند! اما یک روانپزشک، می‌تواند با بررسی رفتارهای فرد از نظر خانواده و دوستان، وجود این اختلال را در او تشخیص دهد؛ همچنین ممکن است لازم باشد بیمار برخی تست‌های روانشناسی را انجام دهد.
برای تشخیص Bulimia، پزشک متخصص انجام آزمایش خون را درخواست می‌کند؛ این آزمایش وضعیت سلامت عمومی فرد را تعیین خواهد کرد! دقت داشته باشید که تشخیص Stress-Eating در مراحل اولیه، مانع از عوارض جدی آن می‌گردد.centerfordiscovery در حالت کلی، بولیمیا و سوء تغذیه ناشی از آن، تاثیر بسزایی بر سلامت سایر اندام بدن خواهد داشت؛ ناگفته نماند که بولیمیا در حالت حاد آن، می‌تواند کشنده باشد! بنابراین در صورتی که علائم پرخوری عصبی را در خود مشاهده می‌کنید، حتما به یک پزشک متخصص مراجعه نمایید.
هر فردی می‌تواند به بیماری بولیمیا دچار شود؛ اما تاثیر و خطرات این اختلال عصبی در افراد مختلف، متفاوت است! در ادامه، انواع پرخوری عصبی را در وضعیت‌های مختلف تشریح می‌کنیم:
پرخوری عصبی در دوران بارداری، هم سلامت مادر و هم سلامت جنین را به خطر می‌اندازد؛ در واقع، ابتلا به بولیمیا، باعث بروز اختلالات تغذیه‌ای در طول بارداری و بعد از آن خواهد شد! مادرانی که به پرخوری عصبی مبتلا هستند، نوزادانی کم وزن به دنیا می‌آورند. سوء تغذیه و کم وزنی نوزادان، به گونه‌ای است که ممکن است بیماری‌های جدی در طول عمر، گریبان گیر آن‌ها گردد.
یکی از مهم‌ترین مسائلی که باید به آن توجه کنید این است که درمان اختلالات خوردن، لازم و ضروری است! اما رعایت برخی مراقبت‌ها، به شما کمک می‌کند تا دوران بهبودی را زودتر پشت سر بگذارید؛ در واقع، شما باید برای درمان قطعی یا جلوگیری از پرخوری عصبی، مراقبت‌هایی را داشته باشید که در ادامه به آن‌ها اشاره می‌کنیم.
منبع: https://zimadarman.com/
