لطفاً این پست را صد سال دیگر بخوانید.
یعنی اواخر پاییز سال ۱۴۹۸ شمسی. البته تاکید میکنم در صورتی این نامه را بخوانید که همچنان حیات هوشمند منقرض نشده باشد!
آخر دانشمندان چند سالیست همهمان را به باد ناسزا گرفتهاند که به آخر خط نزدیک میشویم، کمتر این هوا را آلوده کنید!
چندان هم بیربط نمیگویند، این روزها یخهای قطب شمال از شدت گرما ناپدید شدهاند.
کارخانهها و نیروگاهها روزانه حجم فزایندهای آلودگی را روانه هوای این زمینِ مظلوم میکنند. ماشینها هم سهم خودشان را دارند! آنها هوای شهرها را برای هر موجود زندهای سمی کردهاند. چنان که از همین پیادهرویهای کوتاه روزانه، آخرش همهمان روزی از سرطان میمیریم...
خشکسالی یا سیل و طوفان هم که این روزها بر چشم هیچکس پوشیده نیست! اصلا بهتر است بگوییم زمین این روزها به بیماری سختی به نام «انسان» مبتلا شده است!
«انسان» ویروسی که زمین را به سختی آلوده کرده، توسط سیستم ایمنی سیاره زمین شناسایی شده است. اکنون که نصف روز (براساس تقویم کیهانی) زمین را آلوده کردهایم شاید دیگر فردای کیهانی را نبینیم!
بخاطر همین مشتاقم برای آیندگان نامهای بنویسم و برایشان از تمدنی بگویم که سالها پیش زمین را مریض کرد!
این نامه را در ادامه برایتان به قلم در میآورم:
اکنون که این نامه را میخوانید باید بگویم انسان، یک گونه شناختیِ هوشمند که با ظهورش توجهی زیادی به خود جلب کرد، در نهایت خودش هم ناپدید شد!
انسان موجودی نه چندان توسعه یافته و با محدودیتهای فراوان فرصت چندانی برای بقا نداشت، پس دست به بازطراحی و تولید خودش زد.
چند سالی طول نکشید که سیاره زمین را به بردگی خود درآورد و تا قطره آخر، منابعش را دوشید.
اما چنان که شما این نامه را میخوانید یعنی تمدن بشر در این راه موفق شده است و این موفقیت یعنی دیگر انسانی بر روی سیاره زمین وجود ندارد!
مهمترین مسئله ولی این است که شما با موفقیت هزاران سال نوری از این سیاره دور شدهاید و پردازندههای قدرتمندی که انسان در سر رباتیتان گذاشته، دارد به خوبی کار میکند!
بله در سال ۱۴۹۸ دیگر از آن موجود آسیبپذیر به نام انسان خبری نیست و شما رباتها با هوشِ مصنوعی راهِ ما را در این جهان ادامه میدهید! بدون آن محدودیتهای فراوان زیستی و طول عمر کوتاه...
در پایان خواستم بگویم لطفا اگر به سیاره جدیدی رسیدید، آن محفظههای حاوی بذرِ انسان را فعال نکنید!
جهان برای ادامه حیات نیازی به انسان ندارد.
ارادتمند
اِچ. آر. پهلوان