به تازگی یادداشتی برای ماهنامه پیوست نوشتم با عنوان «مسیر تکامل ابزارهای مالی در ایران؛ از اوراق تجاری تا تأمین مالی زنجیرهای».
در این نوشته توضیح دادم که چرا مدلهای سنتی تأمین مالی دیگر برای کسبوکارهای کوچک جواب نمیدهد و چطور میتوان با استفاده از رویکرد تأمین مالی زنجیرهای (SCF)، جریان نقدینگی را در زنجیره تأمین به گردش درآورد.
اما اینجا میخواهم کمی فراتر از آن متن بروم.
اجرای SCF در ایران فقط به فناوری و قانون نیاز ندارد؛ پیش شرط موفقیت آن اعتماد است. اعتماد بین بنگاهها، بانکها و نهادهای ناظر.
اگر این حلقه شکل بگیرد، بنگاههای کوچک میتوانند با پشتوانه سفارشهای خریداران بزرگ، تأمین مالی کنند؛ نه با وثیقه و ضامن، بلکه با داده و شفافیت.
این همان تغییری است که امید است فضای تأمین مالی ایران را متحول کند.
نسخه کامل یادداشت در وبسایت پیوست منتشر شده 👇
