امروز میخوام یه چیزی بگم به اونایی که سالهاست میخوان یک زبان رو یاد بگیرن، ولی یا میترسن یا هی امروز و فردا میکنن.
راهش اینه (تجربه من):
اول، یه مؤسسه یا یه معلم پیدا کنین. من خودم مؤسسه رو بیشتر دوست دارم. ثبتنام کنین برای ترم اول، وقتی تموم شد، بیوقفه برین ترم بعدی. این مسیر رو حداقل یه سال کامل برید، بدون بهونه.
وسطش اگه یه روز حالتون خوب نبود، معنی کلمات رو خوب نمیدونستین، حوصله کلاس نداشتین یا حتی یک ترم افتادید، مهم نیست! فقط برین. کتابتون رو هم عوض نکنین، کلی کتاب و پکیج هم نخرید همون چیزی که معلم یا مؤسسه میده رو خوب بخونین و یاد بگیرید. تکالیفتونو انجام بدین، اگه یه روز نشد، فرداش یا حتی ترم بعد جبران کنین. ولی قطع نکنید :(
حداقل شش ماه مؤسسه یا معلم رو عوض نکنین، چون خیلی وقتا این فقط مغزتونه که داره بهونه های الکی میاره و در واقع میگه: «سخته، بیخیال شو.» بیا کاری نکنیم. مغز اولش دوست نداره انرژی بده ولی چند ماه که گذشت، میگه: «آهان، پس این جدیه» و شروع میکنه کمک کردن.
اول کار؟ کندِ کُند
حس میکنی حافظهت شده حافظه ماهی قرمز! زود فراموش میکنی، کلمهها یادت میرن، گرامر سخت به نظر میاد… این طبیعیه. عجله نکن. تکرار و ادامه دادن، تنها راهشه.اگه میتونین، سه چهار ماه اول رو حضوری برید. کلاس حضوری یه نظم خاصی داره که جلوی بهونهتراشی رو میگیره.
یه نکته مهم رو هم بگم:
یه سال زمان محدودی برای مسلط شدن به یه زبان هست.اما این اصلاً به این معنی نیست که نمیتونی! میتونی با همین هم کلی یاد بگیری و کار راه بندازی. این نکته ناامیدکننده نیست، برعکس.بعضیا(مثل من قبلی) وقتی میشنون یاد گرفتن یه زبان ممکنه دو سال یا بیشتر طول بکشه، سریع ناامید میشن و از مسیر میکشن کنار. ولی من میگم حتی اگه بعد از یک سال خیلی خوب نشدی، بازم میتونی کارای بزرگی توی زندگیت باهاش انجام بدی.
پرفکت بودن :
من بعد از یک سال در زبان آلمانی اونقدر خوب نیستم، هنوز نمیتونم جملههای بلند بسازم، هنوز کلی چیز هست که بلد نیستم. ولی تو خیلی موقعیت ها این سطح زبانم کمکم کرده.
و
من خوشحالم که این مسیر رو یک سال پیش شروع کردم، حتی وقتی اولش مبهم و ترسناک بود.هنوز نمیتونم کلمههای پیچیده بگم. بعضی وقتها تلفظم اشتباهه. ولی حداقل میتونم توی بعضی موقعیتها از پس خودم بربیام.
پس لطفاً این فرصت این تجربیات رو از خودتون نگیرید فقط به این دلیل که میخواین کامل باشین، یا منتظر زمان مناسبین، یا چون بعضی چیزا رو نمیفهمین. ای کاش دو سال پیش، وقتی بعد از سه هفته کلاس رو رها کردم، این ذهنیت و این تجربه رو داشتم. چون اون موقع درگیر فکرهایی شده بودم که اصلاً درست نبود.
این رو نوشتم برای هرکسی که
الان اون بیرونه، میخواد یه زبان یاد بگیره و داره با سختیهاش دست و پنجه نرم میکنه، مثل من که قبلش داشتم.
