اگر باهوشی، مهمان نوازی و مهربانی و زیبایی و هزار و یک ویژگی از ایرانی ها را برای خودمان فهرست کرده ایم و پز اش را به مجامع بین المللی می دهیم، این روزها من به شخصه می توانم یک ژن جدیدی از ایرانی را معرفی کنم که در قشر معدودی از ایرانیان به وجود آمده؛ ژن بی انصافی !
بین ممالک راقیه در کشورهای مختلف همدلی و اتحاد بین مردم و دولت یا بهتر بگویم نظام حاکم بر آن مملکت مهم ترین چیزی است که زندگی مردمانش را خوش بخت میکند.
اما ما ایرانی ها ( البته همه ما نه ) به جهت روحیه کمال طلبانه و تفکر نقادانه و البته همیشه در صحنه بودنمان گاهی اوقات مرزهای همدلی را به لرزه درمی آوریم.
اتفاقات این یک هفته را مرور کنیم و بیاییم سر داستان سقوط این هواپیما و خبرهای بعد از آن.
خدارشکر ایرانی ها هرکدام صاحب نظر نیز هستند یعنی در هر حادثه ای حتی اگر در کشور ما فقط یک نفر هم سوادش را داشته باشد آن هشتادو اندی میلیون نفر دیگر تنهایش نمیگذارند و بالاخره در فجازی و حقیقی نظر خود را ارائه می دهند، من که گفتم ملت همیشه در صحنه!
پس از حوادث حادثه در این مملکت ایرانی به چندین قبیله تقسیم می شوند:
این دسته اغلب سعی دارند حرفی نزنند تا برایشان دردسر نشود، سکوت را ترجیح می دهند و تئوری کم گوی و گزیده گوی را برای خود " ساکت شو و هیچی نگوی " معنا کرده اند. اینان جماعتی هستند مانند ... بی رگ ! باز خدا پدرشان را برایشان حفظ کند که حداقل سکوت می کنند، اما به هر حال حق جلویشان تکه پاره شود هم فرار را بر قرار ترجیح می دهند.
این قبیله از آن مغزی که خداوند در سرش قرار داده است استفاده می برد. بعد از هر واقعه ای فکر می کند و بدون غرض ورزی با تفکر سیستمی خوب و بد را می بیند و تصمیم می گیرد. البته عده ای به این دسته از دوستان که با عقل و منطق گاهی از نظام حاکم بر کشورشان دفاع میکنند، ساندیس خور نیز می گویند.
این دوستان تفکر نقادی دارند جایی که کار خوب شود دست و سوت می زنند و جایی که مسئولی راه کج رود از تریبون های آزاد بهره می برند. دغدغه شان بهتر شدن ایران و ایرانی و نظام ساخته شده در این مملت است.
این قبیله در صحنه اند اما هرگاه که پای اعتراض در میان باشد. آنان همیشه از وضع موجود گله مندند. سکوتشان فقط با اعتراض شکسته می شود و دنبال بهانه ای هستند تا بگویند " مملکته داریم ؟ "
اینان از طرف پدری با حزب باد نیز خویشاوندی دوری دارند... یعنی هر طرف باد بیاید، متوجه منظورم هستید که؟
این عزیزان کشورهای دشمن و غیرهمسایه تمام آمال و آرزوهایشان در جهانی دیگر است. منتظرند تقی به توقی بخورد بریزند در خیابان و شعارهایی بدهند که ساختار شکسته شود. ادعای این را دارند که ایران را باید تحولاتی ساختاری داد اما از درون اگر برای هر کدامشان یک کارت شهروندی در کشوری دشمن و غیرهمسایه بگیرید با آغوشی باز استقبال خواهند کرد. در واقع میگویند اصلاح کنیم اما یا منظورشان از اصلاح خروج است یا تقلید.
کاری به این تقسیم بندی ها ندارم همه اش را بریزید دور ما هرچه هستیم و هر نوعی که فکر می کنیم ایرانی هستیم و دوست دار وطن و این روزها شاید هزار بار بغضمان از درد وطن ترکیده باشد.
اما بیایید بی انصاف نباشیم .
دانشجوهایی که به نشانه عزاداری تجمع می کنید، هواپیمای دوستان شما با جنگ الکترونیک دشمن زده شد، پس چرا از عبور روی نقشه آمریکا و اسرائیل اجتناب میکنید؟
این نشانه کج فهمی و بی انصافی نیست؟
شعار " مرگ بر دیکتاتور می دهید " کجای این نظام دیکتاتور است وقتی توی دانشجو میتوانی در مقابل مهم ترین مقام کشورت سالی یکبار بنشینی و با هرنوع عقیده و پوششی که هستی هر چه دلت میخواهد بگویی .
چطور میتوانیم اینقدر بی انصاف باشیم تا تمام رنج ها و خوبی های یک نهاد نظامی کشورمان را با یک بار خطا آن هم خطایی که هنوز معلوم نیست خطا بوده است یا چیز دیگر ، کنار بگذاریم؟
ما حقیقتا جماعت بی انصافی هستیم، استاد از جز به کل رسیدن ایم.
دنبال بهانه برای دیدن یک ضعف و یک خطا برای تعمیم آن به تمام حاکمیت.
بزرگترین بی انصافی ما هم این است که توان جدا کردن نظام از دولت را نداریم. اگر اجراییات و وضع معاش ضعیف است باید مقابلمان نهاد اجرایی کشور باشد نه نهاد ماهیتی ....!
القصه اینکه بی انصاف نباشیم ،بی انصاف نباشیم ، بی انصاف نباشیم .
