یکی از احمقانه ها

امروز تو خیابون داشتم کنار جدول راه می رفتم

یاد ۴ ۵ سالگیم افتادم که یه شب داشتیم با مامان و بابام پیاده می رفتیم خونه پدربزرگم اینا

من جلوتر بودم و اونا عقب تر می اومدن

من داشتم کنار جدول راه می‌رفتم و روبرومو نگاه می‌کردم یه لحظه به خودم گفتم من که دارم مستقیم راه میرم پس اگه چشمامو ببندم و به مسیرم ادامه بدم مشکلی پیش نمیاد ...

برای همین تصمیم گرفتم چشامو ببندم و چند قدمو با چشمای بسته راه برم

همین شد که دیگه بعدشو یادم نمیاد

وقتی بیدار شدم خونه پدربزرگ بودم و لباس‌هایی که پوشیده بودمو نمی‌شناختم .

ولی این یکی از احمقانه هام بود