دنیا مثل یک کیسه بزرگ بادام می ماند. و زندگی خوردن این بادام هارا می ماند. نمی دانی کدام تلخ است کدام شیرین. منطقی و عاقلانه اش این است که ما در تمام مدت خوردن این بادام ها دوست داشته باشیم بادام شیرین را بخوریم. اما گاهی هم می شود بادام تلخ به قرعه ما می افتد. هر وقت که اینطور می شود، با خوردن بادام های شیرین، تلخی آن را فراموش می کنیم. اما در دنیا آدم هایی هستند که انگار دنبال بادام تلخ می گردند و هر بار که از این بادام می خورند از تلخی آن برای دیگران تعریف می کنند.
این تلخی هارا همه تجربه می کنند، و این را همه می دانند، مهم این است که جوری زندگی کنیم که انگار بادام تلخی به قرعه مان نیافتاده.
