لذت چیز عجیبیه. اصلا شبیه شادی نیست.چیز خیلی خیلی نادریه که برای حس کردنش باید توی یه زمان و مکان خاص باشی.
ترکیبی از دژاوو،شادی،هیجانی خفته و حتی شاید غم.در جایی که به نظر میرسه وضعیت خیلی ساده ایه و ویژگی خاصی نداره.،گاهی باعث میشه ته دلت بلرزه و انگار چیز عمیقی رو درک کرده باشی.همزمان که داری لبخند میزنی اشک توی چشمات جمع میشه.حس عمیقی داری که حاضر نیستی با دنیا عوضش کنی.انقدر شادی که دلت میگیره که چرا قبلا اینجوری نبودی.انقدر ناراحتی که خوشحالی از اینکه بقیه اوقات اینجوری نیستی.
این موقعیه که میفهمی در لحظه ای.ناگهان معنای لحظه رو میفهمی.حس شادیت از اینه که تونستی در لحظه زندگی کنی،از این که فهمیدی چقدر تک تک ثانیه ها ناب هستن.و احساس سنگینی و ناراحتی میکنی چون لحظه های زیادی رو از دست دادی که میتونستی توشون غرق بشی.هیجان زده ای چون در جایی هستی که دیگه هرگز نمیتونی همانندش رو تجربه کنی.قدردان از این حس و غمگین،چون نمیدونی دفعه بعدی کیه که این احساس به سراغت میاد.
لذت،ناگهانی درک کردن زندگی در لحظه است...
