جهت مطالعه‌ی متن اصلی می‌توانید به وب‌سایت استودیو بازی سازی بهشت مراجعه نمایید.
غریزه جنسی، تمایلی که در همه انسان‌ها وجود دارد و اگر به درستی هدایت نشود نه تنها بهداشت روانی افراد را تهدید می‌کند بلکه باعث بروز ناهنجاری‌ها، انواع بیماری‌ها و مشکلات زناشویی خواهد شد. بنابراین باید بدون هیچ‌گونه افراط و تفریط، آن هم از زمان کودکی به این تمایل انسان توجه شود. توجهی که به نام تربیت جنسی شناخته شده است.
والدین باید همان اندازه که به تربیت فرزندان خود اهمیت می‌دهند به تربیت جنسی آنها هم بپردازند. البته تحقق این مساله به میزان دانش جنسی افراد بستگی دارد. به عنوان مثال باید بدانند اصول تربیت جنسی چیست؟ چه ابعادی دارد؟ فرهنگ اسلامی و غربی چگونه به این مساله نگاه می‌کنند؟ این‌ها سوالاتی هستند که در این نوشته به آنها پاسخ داده خواهد شد.
امروزه نمی‌توان تاثیر رسانه‌های جمعی به ویژه اینترنت و ماهواره را روی مردم جامعه نادیده گرفت. از طرفی با بی‌توجهی والدین و نهادهای آموزشی در زمینه تربیت جنسی ممکن است آینده کودکان، نوجوانان و جوانان با خطر بزرگی روبرو شود. بنابراین توجه به تربیت جنسی در دوران مختلف زندگی یک ضرورت می‌باشد که باید بر اساس اصول صحیح به آن پرداخت.
شیوه تربیت جنسی در کودکی به دو دسته تقسیم می‌شود:
تربیت جنسی فقط منحصر به دوران کودکی نیست بلکه والدین وظیفه دارند در دوران نوجوانی فرزند خود را با حقایق صحیح جنسی آشنا کنند تا او به چگونگی کار کردن دستگاه‌های جنسی و تامین بهداشت آنها پی ببرد. همچنین باید پدرها و مادرها به فرزندشان بیاموزند که چگونه می‌توان با توجه به ارزش‌های اخلاقی و فرهنگی نیاز جنسی را کنترل کرد. بنابراین ابتدا بایستی نوجوانان نسبت به تغییرات جسمی بلوغ آگاهی داشته باشند. والدین هم باید ضمن پرورش هویت جنسی فرزندان خود به نیاز جنسی‌‍‌‌‌شان توجه کرده و به صورت مطلوب آن را جهت‌دهی کنند. به عنوان مثال والدین می‌توانند به گفتگو با فرزند خود بپردازند و او را تشویق کنند تا با شرکت در کلاس‌های هنری یا ورزشی انرژی روانی خود را تخلیه کند.
صاحب‌نظران حوزه تربیت جنسی، ابعاد مختلفی برای این مساله در نظر گرفته‌اند:
نحوه مواجهه با غریزه جنسی در هر جامعه بستگی به اصول اعتقادی حاکم بر آن دارد. ۳ دیدگاه عمده در برخورد با این مساله وجود دارد:
فرهنگ اسلامی نه تنها غریزه جنسی را سرکوب نمی‌کند بلکه آن را مایه کمال و رسیدن به محبت می‌داند. تاکید اسلام در مواجهه با این مساله مهم، رعایت اعتدال و دوری از هرگونه افراط و تفریط است و تنها راه ارضای آن تشکیل خانواده و ازدواج می‌باشد. در فرهنگ اسلامی جذابیت جنسی فقط به عنوان یک ارزش زناشویی مطرح می‌شود اما در غرب به عنوان یک ارزش اجتماعی نیز محسوب می‌گردد. تفاوت از اینجا ناشی می‌شود که مسلمانان، ریشه و بنای اخلاق در همه زمینه‌ها از جمله زمینه جنسی را شرع در نظر می‌گیرند اما غربی‌ها بر اساس عرف و زندگی اجتماعی عمل می‌کنند. بر این اساس احتمال دارد روابط آزاد بین زن و مرد در غرب گاهی مجاز باشد گاهی هم ممنوع اما اسلام هرگونه آزادی بی حد و مرز را منع کرده است.
به طور کلی اختلاف اصلی اسلام و غرب در نوع نگاه به آموزش جنسی است. فرهنگ غربی تلاش می‌کند اطلاعات لازم در مورد مسائل جنسی را از روش‌های مختلف در اختیار افراد قرار دهد تا نسبت به آن آگاهی پیدا کنند. اما فرهنگ اسلامی بر رویکرد تربیتی و اخلاق محور این آموزش تاکید دارد.
آلمان
مسائل جنسی در مدارس آلمان تدریس می‌شود. دانش‌آموزان در درس زیست‌شناسی یک سری اطلاعات عمومی در مورد اندام جنسی و کارکرد آنها به دست می‌آورند و با تغییرات اندام‌های جنسی، روابط جنسی زن و مرد، خشونت و سوءاستفاده جنسی، بیماری‌های جنسی و راه‌های جلوگیری از آن آشنا می‌شوند. همچنین آنها می‌توانند به صورت عملی استفاده از انواع وسائل بهداشتی و پیش‌گیرنده را بیاموزند. دانش‌آموزان اجازه دارند هر نوع سوالی مرتبط با مسائل جنسی را به طور مستقیم در کلاس درس زیست‌شناسی مطرح کنند. والدین هم مخالفتی برای شرکت فرزندان خود در این کلاس‌ها ندارند.
کارشناسان تربیتی در غرب معتقدند از آنجا که روی استفاده نوجوانان از وسایل ارتباط جمعی و اینترنت نظارتی وجود ندارد، آموزش علمی مسائل جنسی در مدارس اهمیت بیشتری پیدا می‌کند. نتایج یک پژوهش که در مجله جوانان “براوو” در آلمان به چاپ رسیده است، نشان می‌دهد یک سوم کودکان ۱۱ تا ۱۲ سال و ۷۵ درصد از نوجوانان ۱۲ تا ۱۷ سال از طریق اینترنت به عکس‌های پورنوگرافی دسترسی دارند.
آمریکا
نتایج تحقیقات انجام شده در مورد تربیت جنسی در آمریکا حاکی از آن است که میزان بارداری ناخواسته و بیماری‌هایی مانند ایدز در سنین ۱۳ تا ۱۹ سال با افزایش روبرو بوده و تنها ۱۰ درصد از کسانی که دچار بارداری ناخواسته شده‌اند از اطلاعات جامع جنسی برخوردار بوده‌اند. در ایالات متحده آمریکا بیشترین نقش آموزش جنسی بر عهده مدارس است و تعداد محدودی از خانواده‌ها توانسته‌اند در این زمینه موفق عمل کنند اما از آموزش جنسی در مدارس حمایت کرده‌اند.
ایران
اساس تربیت جنسی در ایران، فرهنگ اسلامی است اما بسیاری از والدین و مدارس ترجیح می‌دهند وارد این مسائل نشوند. پژوهشی در سال ۱۳۸۴ در مورد سبک تربیت جنسی خانواده‌های شهر تهران انجام شد که نتایج آن نشان می‌دهد والدین توانایی لازم برای تربیت جنسی فرزندان خود را ندارند و نتوانسته‌اند در این مورد با آنها گفتگو کنند. بسیاری از آنها از صحبت در این زمینه شرم دارند. آن دسته از خانواده‌های ایرانی هم که به تربیت جنسی اهمیت می‌دهند، بیشتر به آینده جنسی فرزندانشان توجه دارند یعنی آنها را برای زندگی آینده آماده می‌کنند. البته سطح تحصیلات، سن، شغل و سطح درآمد خانواده‌ها در میزان اهمیت به تربیت جنسی فرزندان تاثیرگذار است. یعنی افرادی که سطح تحصیلات بالاتری دارند، خانواده‌هایی که سن‌شان بالاتر از ۴۰ سال است، کارمندان و صاحبان مشاغل آزاد و همچنین افراد پردرآمد اهمیت بیشتری برای تربیت جنسی قائل هستند.
با اینکه خانواده‌ها و نهادهای آموزشی آن طور که باید در تربیت جنسی کودکان، نوجوانان و جوانان موفق عمل نکرده‌اند اما خوشبختانه کتاب‌های مفیدی در این زمینه به چاپ رسیده است.
کتاب “آموزش مسائل جنسی به کودکان“، به سوالات مهم والدین در زمینه تربیت جنسی پاسخ می‌دهد. این کتاب به پدرها و مادرها می‌آموزد که از چه سنی باید آموزش مسائل جنسی به فرزندان خود را شروع کنند و اینکه چطور این مسائل را به آنها آموزش دهند. همچنین در این کتاب به مهمترین اشتباهات والدین در تربیت جنسی کودکان اشاره شده و راه‌کارهای اثربخش به آنها معرفی می‌شود.
یکی از چالش‌های والدین استفاده از اسم مستعار برای بخش‌های خاصی از بدن می‌باشد. در این کتاب اشاره شده است که اگر کودک توانایی گفتن اصطلاح علمی بخش‌هایی مانند آلت جنسی زن و مرد را دارد نباید از کلمات مضحک و عامیانه به جای آنها استفاده شود. به این ترتیب کودک یاد می‌گیرد بدون خجالت از این اصطلاحات استفاده کند. نظرسنجی موسسه گالوپ نشان می‌دهد که ۶۷ درصد از والدین برای اشاره کردن به بخش‌های حساس بدن زن و مرد از نام‌های واقعی استفاده می‌کنند.
توصیه کتاب “آموزش مسائل جنسی به کودکان” این است که خانواده‌ها باید اطلاعات لازم و کافی در مورد مسائل جنسی را گام به گام با توجه به سن فرزند خود در اختیار او قرار دهند. به همین منظور ۳ گروه سنی تا ۵ سالگی، بین ۶ تا ۹ سالگی و بین ۹ تا ۱۳ سالگی در این کتاب مشخص شده و متناسب با هر گروه سنی مسائل جنسی مورد نظر پیشنهاد شده است.
در پایان، این کتاب تاکید می‌کند که دادن اطلاعات اشتباه و بی‌ربط، برخوردهای تحقیرکننده و خشونت‌آمیز در پاسخ به سوالات جنسی کودکان نه تنها اعتماد به نفس آنها را کاهش می‌دهد بلکه حس اطمینان نسبت به والدین را از بین می‌برد. بنابراین لازم است ابتدا پدرها و مادرها خودشان اطلاعات لازم در مورد مسائل جنسی کودکان را کسب کنند تا بتوانند در رابطه‌ای صمیمانه پاسخگوی سوالات فرزندان خود باشند. در این صورت می‌توان امیدوار بود که خطرپذیری و احتمال انتقال اطلاعات نامناسب جنسی به کودکان به حداقل برسد.
تربیت جنسی از طریق بازی‌های ویدئویی نسبت به کتاب تاثیر بیشتری دارد چرا که همراه با ایجاد سرگرمی می‌توان مفاهیم مهم جنسی را به کودکان و والدین آنها آموزش داد. یکی از این بازی‌ها “به من دست نزن” محصول استودیو بازی سازی بهشت است که در قالب کتاب تعاملی کودکان را با نقاط خصوصی و حساس بدن‌شان آشنا می‌کند و به آنها یاد می‌دهد در صورت وقوع آزار جنسی، سکوت نکنند و به والدین خود اطلاع دهند. همچنین این بازی به والدین کمک می‌کند تا رفتار صحیحی با کودک قربانی آزار جنسی داشته باشند و بتوانند به نحو مطلوب به سوالات و کنجکاوی‌های فرزندانشان پاسخ دهند.
با همه گیر شدن وسایل ارتباط جمعی، کودکان در معرض انواع اطلاعات در مورد مسائل جنسی قرار می‌گیرند که غفلت در این زمینه بزرگترین تهدید برای کودکان، نوجوانان و جوانان می‌باشد. لذا انتظار می‌رود خانواده‌ها و نهادهای آموزشی بیش از پیش احساس مسئولیت کنند و با طرح مسائل جنسی متناسب با گروه‌های سنی مختلف، جامعه را از خطری بزرگ نجات دهند. طبیعی است که در این میان نقش والدین بسیار پررنگ بوده و بایستی پیش از این که به تربیت جنسی فرزندان بپردازند، اطلاعات لازم در مورد مسائل جنسی را کسب کنند. یعنی اینکه باید بدانند چه مسائلی را در چه زمانی و چگونه به فرزند خود منتقل کنند تا از آسیب‌های احتمالی مرتبط با مسائل جنسی در امان باشند. چنانچه تربیت جنسی بر اساس فرهنگ اسلامی در خانواده‌های ایرانی نهادینه شود و همه خود را ملزم به انجام آن بدانند، می‌توان سلامت جامعه از لحاظ مسائل جنسی را تضمین کرد.
استودیو بازی سازی بهشت
