جهت مطالعه‌ی متن اصلی می‌توانید به وب‌سایت استودیو بازی سازی بهشت مراجعه نمایید.
شاید تا به حال افراد بسیاری را اطراف خود دیده اید که پس از یک آسیب جدی، بیماری یا عمل جراحی توانایی خود را در یک زمینه خاص از دست داده اند و عملکرد مناسبی برای انجام کارها را ندارند. این افراد بایستی فعالیت های هدفمند و منظمی را انجام دهند تا توانایی از دست رفته خود را مجدد به دست آورند.در این صورت می توان گفت احساس ارزشمندی و مفید بودن در چنین اشخاصی به وجود می آید و کیفیت زندگی بهبود پیدا می کند. اگر این افراد روحیه خود را از دست بدهند نه تنها در درمان خود موفق نخواهند شد بلکه اطرافیان شان را تحت تاثیر قرار خواهند داد. به همین علت انتخاب روش درمانی مناسب برای این بیماران از اهمیت بالایی برخوردار است و چنانچه مورد غفلت قرار گیرد، ممکن است تبعات نامناسبی به دنبال داشته باشد.
اگرچه درجه ناتوانی در بیماران مختلف، متفاوت است و هر کدام از یک کمبود در انجام فعالیت روزانه رنج می برند، اما بایستی در کنار درمان های جسمانی برای توان یابی، به مسائل روحی و روانی توجه ویژه داشت تا شخص مبتلابه دچار اضطراب و به دنبال آن افسردگی نشود و سریعتر به روال عادی زندگی خود بازگردد. برای این منظور نیز مراحل درمانی باید به گونه ای طراحی شود تا فرد بیمار تعامل و مشارکت بیشتری در انجام تمرینات مورد نظر داشته باشد. در این میان هرچه تمرینات جذابیت بیشتری داشته باشد، بیماران تمایل بیشتری برای طی روند بهبود خواهند داشت و شاهد تغییر رفتار مناسب در این افراد خواهیم بود. بنابراین لازم است تغییرات رفتاری بیمار به نحو صحیح برانگیخته شده تا تصمیمات و اقدامات صحیح از طرف او صورت گیرد. اگر فضای بازی تیراندازی را برای درمان شبیه سازی کنیم می توان گفت هر یک از تیرها حکم روش های درمانی و سیبل، تغییرات رفتاری بیمار می باشد.
طبیعی است که فرد آسیب دیده باید برای انجام روش صحیح درمان آموزش ببیند و نیاز به یادگیری موثر و مداوم دارد. چنانچه این یادگیری از طریق سرگرمی یا بازی انجام شود بیشترین تاثیر را خواهد داشت و زمان بهبودی را سریع تر خواهد کرد. به عبارت دیگر با پیاده سازی قواعد بازی در محیطی که فضای بازی در آن حاکم نیست، می توان بیشتر افراد را درگیر کرد تا هم به یادگیری بیشتر تشویق شده هم انگیزه های لازم برای تغییر رفتار در آن ها ایجاد شود. این مفهوم به نام بازی کاری یا گیمیفیکیشن شناخته می شود.
کارل کپ در کتاب “بازی سازی در آموزش و یادگیری” گیمیفیکیشن را این طور تعریف می کند: گیمیفیکیشن یعنی استفاده از ابزارها و مکانیزم، جنبه‌های زیبایی‌شناسانه و تفکرِ بازی برای درگیر کردن انسان‌ها، برانگیختن آن‌ها به رفتارهای مشخص، تشویق به یادگیری و حل مسئله. از این تعریف می توان برداشت کرد که چندین مولفه اهمیت دارد. نخست توجه به تفاوت میان بازی و سرگرمی است. آنچه در این جا مدنظر قرار دارد بازی یا به عبارت دیگر فعالیت هدفمند می باشد. در محله بعد ابزار و مکانیزم بازی باید مورد توجه قرار گیرد. یعنی فعالیت تعریف شده برای تمرینات درمانی باید دارای ساز و کار مناسب بوده و بیشترین همبستگی بین اجزای آن برای رسیدن به هدف وجود داشته باشد. علاوه بر آن بایستی به میزان دشواری آن توجه گردد که نه آن قدر ساده بوده که خسته کننده باشد نه آن قدر دشوار بوده که بیمار قادر به انجام آن نباشد. به طور کلی اگر بیمار احساس کند از طریق تمریناتی که برای او در نظر گرفته شده است می تواند سطح آگاهی و مهارت های خود را افزایش دهد و هر مرحله نتیجه کار خود را مشاهده کند، به طور یقین همکاری بیشتری را برای درمان خواهد داشت.
یکی دیگر از موارد مهم در توان یابی به روش بازی کاری، جنبه های زیبایی شناسانه می باشد. ظاهر مناسب بازی و استفاده از آیتم هایی که سازگاری بیشتری با روح آدمی دارد باعث می شود بیمار درک بهتری از روش درمانی خود و محیط پیرامون خود داشته باشد. شاید بتوان گفت مهم ترین مولفه در بازی سازی، درگیر کردن انسان با مساله و کمک به او در حل آن است. سیستمی می تواند هدف توان یابی با بازی کاری را محقق کند که توجه یادگیرنده را جلب کرده، او را به چالش بکشد و با ایجاد سرگرمی و مشارکت بیشتر برای بیمار به وی آموزش دهد.
آن چه باعث جذابیت بیشتر بازی کاری در زمینه های مختلف می شود، نحوه جایزه دادن و تشویق یادگیرنده برای برانگیختن تغییرات رفتاری است. امتیازات، نشان و مدال ها، و تابلو امتیازدهی تاثیر آموزش را دوچندان می‌کند. به طور معمول امتیازها به صورت پر کردن نوار پیشرفت یا تامین سرمایه مجازی داده می شود. بهتر است جوایز در مراحل مختلف بازی قابل مشاهده و نمایش باشد تا افراد انگیزه بیشتری برای ادامه بازی پیدا کنند. در این امتیازدهی باید شخص با گذشته خود مقایسه شود و در صورتی که عملکرد بهتری داشته باشند مورد تشویق قرار گیرد. همچنین در بازی های جمعی که رقابت بین چند نفر انجام می‌شود، یادگیرنده باید با وضعیت فعلی دیگر رقبا ارزیابی شود. لذا توجه به روانشناسی رقابت فردی و گروهی در این میان بسیار حائز اهمیت است. توجه به مفهوم گیمیفیکشین در توان یابی نه تنها در انجام تمرینات برای بیماران مفید است بلکه در شناخت تجهیزات پزشکی که بدین منظور مورد استفاده قرار می‌گیرند، کاربرد دارد. یعنی علاوه بر تعریف مکانیزم هدفمند، سرگرم کننده و آموزشی برای بهبود درمان افراد بیمار می توان بازی هایی را برای نحوه استفاده از تجهیزات پزشکی مورد نظر طراحی کرد تا شخص مبتلابه بهتر با آن وسیله ارتباط برقرار کند.
سوالی که مطرح می شود این است که در توان یابی به روش گیمیفیکشین برنده کیست؟ بیمارانی که تحت درمان قرار می گیرند و به صورت عملی به تمرینات و بازی می پردازند برنده هستند یا مراکزی که این بازی ها را اجرا می کنند یا طراحان بازی؟ هر کدام از این گروه ها می توانند به نحوی برنده بازی باشند. بیماران در صورت انجام صحیح بازی و به دست آوردن بهبودی خود برنده معنوی بازی خواهند بود. سازمان هایی که این بازی ها را اجرا می کنند و نیز طراحان بازی از لحاظ مادی برنده هستند. چرا که اگر تمام جنبه های مورد نیاز در طراحی و نیز اجرای مناسب این بازی ها در نظر گرفته شود، درآمد و سود قابل توجهی را برای سازمان ها و طراحان به ارمغان خواهد آورد.
یکی از موثرترین نمونه های کاربرد گیمیفیکشین در توان یابی، سری بازی های Choices And Voices است که مقام اول بازی های توانمندسازی را در Engage 2010 کسب کرد. این بازی دیجیتال برای استفاده در مدارس و دانشگاه ها و به منظور کاهش افراطی گری خشونت آمیز، توانمندسازی جوانان و کلینیک های توانبخشی طراحی شد. ارزیابی این بازی که به صورت گسترده مورد استقبال قرار گرفت، در کتاب مدیریت هوش توسط اسپرینگر منتشر شد. یکی دیگر از بازی های موفق در این زمینه MeTycoon است که در مدت ۳ سال یک میلیون نفر آن را بازی کردند. این بازی که برای یادگیری اجتماعی طراحی شده است، جوانان را به اکتشاف و توسعه مشاغل آینده ترغیب کرده و تمامی مراحل انتخاب، رفتار خرید، شغل و بسیاری دیگر از تصمیمات مهم را از ابتدا تا بازنشستگی شبیه سازی می‌کند.
بسیاری از بازی های این چنینی برای جامعه معلولان و دانش آموزان و دانشجویان در معرض خطر طراحی می شود که در آن ها به ویژگی های جسمی و روحی کاربر توجه ویژه شده است. به طور معمول این بازی ها از ۳ ویژگی مهم برخوردار هستند. مورد علاقه کاربر و قابل درک توسط او بوده، مفید هستند و با توجه به نیاز و خواسته کاربر طراحی می شوند. همچنین ساختار بازی ها به گونه ای است که در مراحل مختلف به افراد پاداش و امتیاز می دهد و در نهایت ضمن پشتیبانی فنی، آن ها را درگیر حل مساله کرده و به تفکر تشویق می کند.
از نمونه های موفق بازی کاری برای توان یابی می توان به درمان بیماری آرتریت روماتوئید اشاره کرد. این بیماری مضمن روی مفاصل، بافت های همبند، ماهیچه ها و بافت های فیبری تاثیر می گذارد و افراد ۲۰ تا ۴۰ سال را مورد هدف قرار می دهد. زنان بیشتر از مردان در معرض این بیماری قرار می گیرند. در سوئیس بیش از یک درصد افراد به این بیماری مبتلا هستند و هزینه برای درمان هر فرد در سال ۲۳.۹۸۲ یورو تخمین زده می شود. این بیماری علاوه بر اثرات جسمانی، اثرات روانشناختی و عاطفی روی بیماران به جای می گذارد. مطالعات نشان می دهد خدمات بهداشتی مبتنی بر وب و نیز بازی های آنلاین در نتایج رفتاری و سلامتی بیماران تاثیر ویژه ای داشته است. برای بررسی، این روش را روی ۱۵۵ بیمار در سوئیس در شرایط مختلف آنلاین و آفلاین آزمایش کردند. نتایج هر ۲ ماه جمع آوری شد که نشان داد نسبت به داروهای تجویز شده برای درمان بیماری تاثیر بیشتری دارند. در این نتیجه مشخص شد فعالیت بدنی بیمارانی که به بخش های پشتیبانی اجتماعی و بازی های آنلاین دسترسی داشتند با گذشت زمان بیشتر شده و همچنین استفاده از مراقبت های بهداشتی برای بیمارانی که هم به پشتیبانی اجتماعی و بازی های آنلاین دسترسی داشتند به طور معنی داری کمتر شده است. به طور کلی می توان گفت دسترسی افراد به هر دو بخش پشتیبانی اجتماعی و بازی آنلاین باعث شد بیماران قدرت بیشتری از لحاظ جسمی و روحی کسب کنند. این اثر برای افرادی که یک بازی گرافیکی را تجربه کرده بودند نسبت به آن هایی که از وب سایت ها برای بازی استفاده می کردند یا بازی را تجربه نکرده اند، بیشتر بوده است.
به نظر می رسد سهم اطلاعات رد و بدل شده از طریق انجمن های آنلاین و اتاق گفتگو اصلی ترین ویژگی گروه پشتیبانی اجتماعی در این تحقیق می باشد که توانایی بیماران را در خودمدیرتی بهبود می بخشد و نیاز به مراقبت های جسمانی را کاهش می دهد. به عبارت دیگر به اشتراک گذاشتن تجربیات و تبادل اطلاعات از طریق سوال با دیگر بیماران و متخصصان مراقبت های بهداشتی به صورت آنلاین جایگزین سیستم های مراقبت های بهداشتی واقعی شده است. اگر چه در این تحقیق مشخص نشده که از میان بازی های آنلاین یا همان بازی کاری و پشتیبانی اجتماعی آنلاین کدام برای بهبود درمان موثرتر می باشد اما در هر دو حالت بر عملکرد بهتر نسبت به سیستم درمانی سنتی تاکید شده است.
استفاده از بازی های آنلاین با فراگیری اینترنت بیشتر شده است. افراد تمایل دارند اطلاعات بهداشتی خود را به صورت آنلاین جمع آوری کنند و مراحل درمان خود را از طریق بازی کاری طی کنند چرا که اثرات بهره گیری از فناوری های روز را به طور ملموس مشاهده می کنند. همین مساله فرصت مناسبی برای شرکت های مختلف جهت استفاده از تکنیک بازی سازی و نیز طراحی بازی های ویدئویی در زمینه درمان و توان یابی می باشد تا با ارائه بازی های جذاب و چالشی مشتریان بیشتری را به سمت خود جذب کنند و با شناخت صحیح نیاز آن ها، سود بیشتری به دست آورند . وب سایت های مرتبط با سلامتی نیز می توانند با دستور کار قرار دادن طراحی بازی های آنلاین، به افرادی که نیازمند خدمات توان یابی هستند، کمک کنند.
شک نکنید که بهره گیری از روش بازی درمانی بسیار راهگشا خواهد بود چرا که شخص بیمار از این طریق می تواند راحت تر با بیماری خود کنار آمده و پذیرش بیشتری برای مراحل بعدی درمان خود داشته باشد. نمونه های موفقی که در بالا ذکر شد خود شاهدی بر این ادعاست. البته نمونه های بیشتری وجود دارند که می توان به آن ها به عنوان مصداق عملی اشاره کرد اما در این جا به دلیل جلوگیری از طولانی تر شدن مطلب قادر به توضیح بیشتر نیستیم. بنابراین پیشنهاد می شود اگر در زمینه توان یابی فعالیت می کنید و از روش مذکور برای درمان استفاده نکرده اید، حداقل یک بار آن را امتحان کنید تا اثر آن را به صورت ملموس مشاهده کنید. مطمئن باشید نه تنها ضرر نخواهید کرد بلکه سود بیشتری نصیب شما خواهد شد. چرا که با استفاده از این روش بیشتر با نیازهای مخاطبان خود یا همان مشتریان آشنا خواهید شد و با ارائه خدمات مناسب رضایت آن ها را جلب کرده و آن ها را به مشتریان وفادار تبدیل خواهید کرد که با خرید بیشتر محصول، درآمد و سود شما را تضمین خواهند کرد.
استودیو بازی سازی بهشت
