غریزه‌یِ اجتماعی: چگونه همکاری دنیا را شکل داد، اثر نیکولا ریهانی
نویسنده: گروه ویراستاران مجله‌یِ «نیکیِ بزرگتر»
۱۰ دسامبر ۲۰۲۱، مجله‌یِ نیکیِ بزرگتر، دانشگاه برکلی، کالیفرنیا
ترجمه‌شده توسط گروه علمی حکمت زندگی
زمانی که سخن از همکاری به میان می‌آید، انسانها متنوع و آمیزه‌ای از خوب و بد اند. برای مثال، در واکنش به همه‌گیری کووید ۱۹، شاهد همکاری عظیمی برای استفاده از ماسک و واکسیناسیون بودیم ـــ با این که بعضی اشخاص هم وجود داشتند که مسیرهای فردیتری را برگزیدند.
سوژه‌یِ کتاب غریزه‌یِ اجتماعی اثر نیکولا ریهانی، زیست‌شناسِ تکاملی، این است که چرا ما انسانها همیشه همکاری نمیکنیم. همان‌طور که ریهانی شرح میدهد، انسانها به دلیل توانایی‌شان در تعامل و کار با افراد خارج از گروه‌های بستگان درجه‌یِ یک خود، و سازمان‌دهی حول نیازهای مشترک ـــ مثل کشاورزی، تجارت، و محافظت در برابر تهدیدهای خارجیـــ به خوبی جان سالم به در برده‌اند.
اما نیروهای تکاملی علیه همکاری نیز عمل میکنند، مانند زمانی که انگیزه‌یِ محافظت از منافع خانوادگی شخص (و، به همین ترتیب، انتقال ژن‌های فرد) با نیاز جامعه به توزیع عادلانه‌یِ منابع در تعارض است. ترس از نداشتنِ منابع کافی برای بقاء میتواند به شکلهای همکاری دارودسته‌ایِ کوچکتر (و مشکل‌سازتر) منجر شود، مثل پارتی‌بازی و رشوه‌خواری.
برای افزایش همکاری جهانی، ریهانی استدلال میکند که ما باید دایره‌یِ حمایت خود را گسترش داده و منابع را منصفانه‌تر در میان بگذاریم. خوش‌بختانه، در بلند مدت، معمولاً ذات همکارانه‌یِ ما پیروز میشود.
